Melike GÜRCAN: SİLİNMEDİN HAFIZAMDAN
Tavırlarımızın umursamazlığı huysuzlandırmıştı sanki gözlerimizi.Ateşe değer gibi kaçırdığın gözlerin, şimdi hiç tanıdık gelmiyordu bana.
25 Kasım 2011 - 22:33
SİLİNMEDİN HAFIZAMDAN
Her gün gibi bir gündü seni görene kadar..Sonra birer birer ortaya çıktı hatıralar.Ardından, hiç durmayacakmış gibi akan gözyaşları.Yüreğimin burukluğu, bedenimin sana olan yabancılığı alışılmış değildi.Tavırlarımızın umursamazlığı huysuzlandırmıştı sanki gözlerimizi.Ateşe değer gibi kaçırdığın gözlerin, şimdi hiç tanıdık gelmiyordu bana.
Yüreğimi ferahlatan bir meltemle başlayan, ardından koskoca bir felakete dönüşen içimdeki fırtına, kasıp kavuruyordu adeta içimi.Aradan onca zamanın geçmesine rağmen silinmemiştin hafızamdan.Hem sen, hem de hatıralar..
Onca zamandan sonra seni tekrar görmek duygularıma esir etmişti beni.Zamanı değildi.Aslında karşıma çıkman da zamansızdı, hayatımdan çıkman da..Hayatımda küçücük bir yere sahip olacak olan sen'li zamanlar, duygularımı alt üst etmişti.Sevgi, elbette güzeldi, ancak doruğuna ulaşmak, inerken fedakarlık yapmamızı gerektiriyordu.Sevgi, umut, aşk, güven...Zirvedeyken duyduğumuz hisler..İndiğimizde ise bizi; mutsuzluk, ümit dolu bekleyişler, gözyaşları ve acı bekliyordu.Sahi, insan bir kere sevince bin kere mi yanıyordu? Farkındalıkla çektiğimiz acılara eş değer tuttuğumuz insanlar bize bunları yaparken sesimizin çıkmayışı, tekrar karşımıza çıktıklarında tepkisiz kalmamıza ve bir kez daha aynı acıları yaşamamıza neden oluyordu.Ancak tüm olumsuzlukları göz ardı edip o'nu tekrar görmek belki de tek avuntumuzdu..
Melike GÜRCAN
Her gün gibi bir gündü seni görene kadar..Sonra birer birer ortaya çıktı hatıralar.Ardından, hiç durmayacakmış gibi akan gözyaşları.Yüreğimin burukluğu, bedenimin sana olan yabancılığı alışılmış değildi.Tavırlarımızın umursamazlığı huysuzlandırmıştı sanki gözlerimizi.Ateşe değer gibi kaçırdığın gözlerin, şimdi hiç tanıdık gelmiyordu bana.
Yüreğimi ferahlatan bir meltemle başlayan, ardından koskoca bir felakete dönüşen içimdeki fırtına, kasıp kavuruyordu adeta içimi.Aradan onca zamanın geçmesine rağmen silinmemiştin hafızamdan.Hem sen, hem de hatıralar..
Onca zamandan sonra seni tekrar görmek duygularıma esir etmişti beni.Zamanı değildi.Aslında karşıma çıkman da zamansızdı, hayatımdan çıkman da..Hayatımda küçücük bir yere sahip olacak olan sen'li zamanlar, duygularımı alt üst etmişti.Sevgi, elbette güzeldi, ancak doruğuna ulaşmak, inerken fedakarlık yapmamızı gerektiriyordu.Sevgi, umut, aşk, güven...Zirvedeyken duyduğumuz hisler..İndiğimizde ise bizi; mutsuzluk, ümit dolu bekleyişler, gözyaşları ve acı bekliyordu.Sahi, insan bir kere sevince bin kere mi yanıyordu? Farkındalıkla çektiğimiz acılara eş değer tuttuğumuz insanlar bize bunları yaparken sesimizin çıkmayışı, tekrar karşımıza çıktıklarında tepkisiz kalmamıza ve bir kez daha aynı acıları yaşamamıza neden oluyordu.Ancak tüm olumsuzlukları göz ardı edip o'nu tekrar görmek belki de tek avuntumuzdu..
Melike GÜRCAN
FACEBOOK YORUMLAR