Levent İTEZ: "NEFES"

NEFES

Vade gelmiş ise, bir nefes yeter
Olduğu kadermiş, olmayan keder..

Rahmeti kuşanmış iller demine
Sevdayı anlatan, diller demine hû!

Ve bir gün.. gök çöker,
Arz sallanır nedensiz..
Mor dağlar kaybeder,
İhtişamlı dengesini..
Deniz kabarır hoyratça..
Bir nida yükselir,
Çağlar üzerinden..
Gök gürültüsüyle karışık..
Dolunaydaki kurt ünlemesi..

Cemreler, yağmurlar, yeller demine
Menzile götüren yollar demine, hû!

Toprak suskunluğundayken dilim,
Buzul tutuşmasında ruhum..
Cinneti aşmışım, cennet bir adım..
Cam kırığı misali, kıranı kesmekteyim..
Can düşmekte, kana doymaz kumlar üzerine..
Yâr dökülür yardıkça yarayı..

Bayrağı taşıyan eller demine,
Şehadete koşan, erler demine hû!

Geride ün kalır, her bir bedenden..
Belki biraz hüzünle sarılmış,
Dudakta donmuş bir kaç hıçkırık,
Belki bir tutam kahkaha..
Bîçare boynunda yük olmuş..

Son libasını alel-acele geçirip sırtına,
Revan olmak var, gerçek yurduna..
Heybeler doluluğunca dert..
"Külli nefsin zâikatü'l-mevt"

Beyazlar, yeşiller, allar demine
Son binek, ilk taşıt sallar demine hû!
Hüvallâhüllezi lâ ilâhe illâ hû..

Levent İTEZ
17.07.2018