Hasret: Necdet Cura yazdı

HASRET

Hasreti sevdik biz,

Ayrı olup yok olmamaya aşıktık,

sanki bir olanlar tek vücuttu da.

Hasretten beslendik biz,

Gözyaşlarımız anlattı aşkımızı.

Hasretle yaşadık biz,

El ele tutuşmak değildi sevda.

Yürek yüreğe dokunmadıkça ellerin dokunmasının anlamı var mıydı ki?

Hasretti bizim adımız.

Bir sabah gül bahçesine uğrayan ve gördüğü güle sevdalanan aşık bülbüldük belki de.

Ağladıkça, daha bir seven güzel yüreklerdik biz.

Hasretin kalesinde hasreti kuşatan komutandı yüreklerimiz.

Fetholunduk hasretçe.

Bir gün feth edildik ikimiz.

Hasret kalmamalı yüreklerimiz.

Aşık bülbül gibi sevdik, kah bülbül olduk. Kah devleşen  gül olduk.

Çok şey mi olduk?

Sadece aşık olduk.