Elif AY yazdı: Işıkları yak

Her daim gündemimize oturacak konulardan biridir aşk.  Suyun ateşe, arının bahara olan aşkı...
Sizce aşk nedir?
Herkes için farklı anlamları taşıyan ama aynı duyguyu yaşatan, sessizliğimize hükmeden tanrı mı? 
Yoksa Ferh,at'ı Şirin'e , Leyla'yı Mecnun'a kavuşturan sevgi dolu cümlelerle süslü olan o bitimsiz kurmaca dolu hikayeler mi demeliyim. 
En basitinden aşkın bir oyun olduğunu varsayalım ve sen de acemi bir oyuncusun. Rakibinin kim olduğunu bilmeden o masaya oturursun. Tek istediğin bu oyundan galip gelmektir. Aslında senin için hazırlanmış sona yaklaşırsın ve oynamaya başlarsın. Yenildikçe oynarsın oynadıkça da yenilirsin, hiçbir şey kazanamazsın ama birçok şey kaybedersin.
  Ansızın  hiç beklenmeyen, beklemediğin bir şey olur, onu görürsün. İşte o zaman dünyan dönmez, nefes alamaz, ellerin tutmaz olur!  Onun gözlerinde saklı nice unutulmuş anı görürsün. Anıları yaşatmak için elinden geleni yaparsın ama bilemezsin ki o unutulan anıların ardında toz bulutu gibi se de kaybolacaksın ve en kötüsü de ne biliyor musun? O seni hatırlamak için hiçbir şey yapmayacak! Ve sen o tozlu rafların arkasında hatırlanmayı bekleyen bir fotoğraf gibi hatırlanmayı bekleyeceksin! 
"Belki bugün, belki bir gün" diye... 
Leyla Mecnun'u, Ferhat Şirin'i tozlu rafların arkasındaki mezarlıklara gömdü, su ateşi söndürdü, bahar arıya küstü, aşk öyle toz pembe hayallerde saklıdır işte.
Gerçekler ise can yakıcıdır.
Sen canının yandığını bile bile ölüme kucak açar mısın?
Bunu kendine yapar mısın?
Aşk acımasızdır. Bunu bilenler ya taşa dönüşür ya da gözleri şüphelere ev sahipliği yapmaya hazır hale gelir. Aşk imkânsız değil çünkü imkânsız olması için var olması gerekir. Sizin sevgisine muhtaç olduğunuz o sımsıcak yuvanız günün birinde soğuyacaktır, siz de o karanlık odalardan birinde oturup bekleyeceksiniz. "Beklemek" mi, kimi kandırıyorsunuz? O soğuk odada tek başınıza savaş vereceksiniz.
Tek gülecek, tek ağlayacaksınız! Onun gelip ışıklarınızı yakmasını sakın boşuna beklemeyin! O, hiçbir zaman gelmeyecek.
Yarattığınız enkazdan ayağa kalkıp ışıkları kendiniz yakın.
Unutmayın ki siz karanlıktan korkan o küçük çocuk değilsiniz; siz karanlığa hükmeden tanrısınız...
Elif Ay