AYÇA DURAK YAZDI:VEDA

Çok değil isteklerim. Dedim ya sadece kokunu istiyorum. Arada bir de yüzünü görmek, suretini unutmayayım diye. Gerçi bu imkânsız ama unutmak bahane. Özlem gidermek için işte, anla. Zaten her zaman bir bahanem vardı, seni görmek için. Ne yapabilirim? Önümden öylece geçip gittiğin kısa dakikalarda doyamıyordum sana. Aç gözlünün tekiyim! Gerçi hala açım sana! Hala gurluyor kalbim… Bu tek kişilik bir oyun. Sahnede sadece ben varım! Senin hayalin var. Ben seni kafamda yaşatıyorum. Kendi istediğim replikleri söyletiyorum sana. O yüzden gerçekleri sevmiyorum. Gerçekler acı! Gerçekleri kabullenmek zor!

Ben hayal dünyasında yaşıyorum. Burası çok güzel. Beni bu rüyadan uyandırma lütfen! Ben böyle mutluyum. İnan bana. Sen sadece arada bir sahneye çıkıp istediğin replikleri söyle. İstersen beni sevmediğini söyle bunu zaten biliyorum ama sen gidince ben hemen kafamdaki seni çıkarırım sahneye. Özür diletirim kendimden.

“Öyle demek istemedim! Seni çok seviyorum!“ dedirtirim ona.

Affederim seni. Yine oyunumu oynamaya devam ederim. Sen olmadan seni sevmenin tek yolu bu. Tanrım ben nasıl aşık oldum sana? Kafamda bir sen yarattım belki de ona aşık oldum ben. Ama olamaz ben her zaman kafamdakini değil gerçeğini görmek istiyorum. Ben sana aşık oldum ama sensizlikten kendimi avutmaya çalıştım. Bir sen daha yarattım zihnimde. Ama merak etme o senin kadar güzel değil. Ona dokunmak sana dokunmaktan güzel değil. Senin farkına bile varmadığın küçük temaslar bile kalbimin hızlıca atmasına yetiyordu.

Ona senin gülüşünü yaptırmaya çalışıyorum ama yapamıyor. Sonra hemen güldüğün zamanları düşünüyorum. İçim bir anda ısınıyor. Sen güldüğünde dünyanın tüm çiçekleri açmış gibi geliyor bana. Sonra burnuma o çiçeklerin kokusu gelmeye başlıyor. Yanılmışım. Burnuma gelen senin kokunmuş. Gülümsüyorum. Kendimi şanslı hissediyorum, senin kokunu ciğerlerime kadar çektiğim için. O yüzden kokunu duyduğumda bana bir ömür yetecek kadar kokluyorum. Bir de seninle göz göze gelmek var tabii. Bakışların kazara çarparsa bile bakışlarıma bir mutluluk sebebidir benim için.

Kazaları severim hemen.

Bana baktığında kendimi Tanrı’nın karşısında gibi hissediyorum.

Elim ayağıma dolaşıyor. Hemen başka yöne bakıyorum. Seninle göz göze olup da sana seni sevdiğimi söyleyememek çok zor. Her göz göze geldiğimizde yanına gelip seni sevdiğimi söylememek için kendimi hep zor tutmuşumdur.

Şimdi bana bakışlarının kazara çarpacağı zamanlarımız olmayacak. Özleyeceği kazaları. Pişman olacağım belki de. Bana baktığı her an ona baksaydım diye. Sonra bu acıya dayanamayıp fotoğrafına bakacağım belki de.

Elimde senden bana kalan son şeye. Okşayacağım yüzünü parmağımla. Hep dokunmak istediğim saçlarında dolaştıracağım ellerimi. Sonra yanağına bir buse kondurup çekmeceme koyacağım fotoğrafını.

Daha sonra arkama dönüp uyuyacağım belki sen rüyama gelirsin diye.