Afranur KARABAŞ :DAHA ZOR

DAHA ZOR

Hatalar yaparız her zaman ki gibi nedensiz, sebepsiz, ama bedelli…

Hep düşünmüşümdür…

İnsanın ağzından çıkan kelimeyi söylemesi mi, yoksa söylememesi mi daha zordur?

Cevabını da hiç bulamadım… Lakin sualimi sormaktan da vazgeçmedim.

Çok kişiye sordum. Kimisi söylemesi derken, kimisi söylememesi dedi. Nedenini sorunca; içinde tutmayan, kendime dert edeceğime o dert etsin; içine atan, onu parçalara ayırmaktansa kendi içimde tutarım diye cevap verdiler. Ama ben bu cevapların beni tatmin etmeyeceğini bildiğim için  bir daha aklımda takılı olan sualleri kimseye sormama kararı aldım. Hal böyle olunca kafamın içindeki sorular beni farklı bir dünyaya itti…

Ve evet; aslında görülen ama bizim göremediğimiz (görmek istemediğimiz) somut fakat bizim soyutlaştırdığımız o dünyaya düştüm. Farklı bir dünya;

-Hani bazen insan halüsinasyon/sanrı görür ya aynı onun gibidir:

Benim gibi onlarca insandan oluşan sorularıyla baş başa kalanların dünyasıydı, fakat bir o kadar da mutlu olanların…

Sonunda o dünyadan çıktım nasıl oldu bilmiyorum bildiğim tek şey orada o kişilerle olmak güzeldi. Her şeyin bir sonu olduğu gibi bu mutluluğunda bir sonu vardır. Bana sorsalar hep orada o yalnızlıkla ve o kişilerle kalmak isterdim, fakat ne yazık ki o âlemde kalsaydım beni gerçek hayatta yalnız bırakmazlardı ki bırakmadılar. Çekip aldılar, oraya ayak basmakta güzel bir duyguydu. Dikkatimi çeken bir şey vardır bu âlemde, her şeyde serbestsin, düşünmekte özgürsün ama kimse kimseyi aklındaki sualle meşgul edemezdi. İşte oranın kuralı buydu.

Kurallar çiğnenmek için var derlerdi.

-İnanmazdım, fakat ben ayrılırken bu yasağı çiğneyerek aklımdaki sual’i herkese sormuştum…

Söylemek mi?   Söylememek mi?

Afranur KARABAŞ  12.03.2017