Nisanur DOĞRU: OKUMAK

OKUMAK

Okumak ki insanı,

Oluk oluk akan deniz…

Okumak ki akıntısını,

Akmaz, akıtılır.

Boşalamaz göğe, sığdırılır bir kaba.

Taşarsa ayıplanır, sakın,

Kimse esirgemez, rüzgârını.

Savrulur, sorgusuz.

Ne ıslattığının farkındadır, ne sudan korkunun,

Dalgalanır, dalgalanır.

Bir gün ansızın gece olur,

Mehtap dahi aydınlatmaz.

Şeffaflığına yenik düşer, siyaha boyanır.

Güneşteki maviliği yoktur artık,

Avunamaz, avutulmaz.

Şuuru bir an gelir, her şeyi götürür.

Bir benliğini getirir, en yüksek lodos.

Ve sonra durulur, durur, yorulur,

İçindeki balıklar suyunu içer.

Kavrulur için için, öyle içten ki,

Dışarısı gün, güneş…

Okumak ki sade nefesi,

En başarılı olan beşeri,

Ödüllendirilmeli tüm toplum.

Bir beden daha kaldı dünyada,

Terk ederek kendini,

Göğsünü gümüşlüğe koymuş,

Ne istek var ne istememek,

Sayıklıyorum ya,

Sade nefes, sade nefes…

Nisanur DOĞRU 14.02.2019