Tufanbeyli Halk Kültürü Araştırmaları
Birçok olumsuz yönüne rağmen sosyal medyanın yaralı yönlerinden birisi dünyanın neresinde olursa olsun ilgi alanınıza giren konuları elinizin altına kadar getirmesi.
Yaşanan bilgi akışına karşı durmak çok zor. İki binlerin başında sosyal medyaya hatta bilgisayarla yazı yazmaya karşı epey bir direnmiş kalem ve kâğıdı bir türlü bırakamamıştım. Her yeni gelen kuşak bir önceki kuşağı tutuculukla, gelişmeleri takip etmemekle eleştirir. Bizler de büyüklerimize karşı öyleydik. Her gün eve gazete götürmem bile bazen tepkiyle karşılanır, kitaplara verdiğim paranın gereksizliğinden açılırdı cümleler.
1997’de meşhur bir gazetecinin yılbaşı (Noel) yazısını yazarken ansiklopediye yazdığım aynı maddeden faydalandığını, internetin ve hızlı bilgi akışının ne kadar önemli olduğundan bahseden yazısını okuduğumda kendime, zihnime koyduğum bazı kalıplarımı kırmaya başladım. Bundan kurtuluş yoktu. O zaman yapılması gereken şey bilgi akışının önüne set çekmek değil bilginin doğru yoldan, doğru kişilerle buluşması için yol açmaktı. O gün bu gündür yazılarımı mümkün olduğunca bilgisayarda yazıyor, sanal dünyada yazdığım yazıların insanlara kısa yoldan ulaşabilmesi ve doğru bilgilerin yayılması için gayret sarf ediyorum.
Geçen gün Tufanbeyli Halk Kültürü Araştırmaları ile tanıdığım Suat Savur Beyle tanıştık hatta bir süre kitaplarıyla ilgili yazıştık. Sağ olsun Tufanbeyli belediyesi tarafından yayınlanan “Tufanbeyli Halk Kültürü Araştırması”[1] ve “Anadolu’da Yas ve Tufanbeyli Ağıtları( İnceleme Metinler)[2]kitaplarını gönderme lütfunda bulunmuş.
Ömrümün çeyrek asrına yakın bir zamanı Doğu ve Güneydoğu’da geçti. Bölge insanının kimliğine ne denli önem verdiğini, sahip çıktığının canlı şahidiyim. Adana, Gaziantep, Malatya, Şanlıurfa, Kahramanmaraş, Elâzığ…
Cumhuriyetin değerlerini bayraklaştıran halkevlerinin Anadolu’da birer üniversite ve kültür meşalesini taşıyan merkezleri olduğunu biliyoruz. Kuruldukları bölgelerde öncelikle yerel kültürün ortaya çıkması ve canlandırılması için çalışan halkevleri yayınlarını öncelikle çıkardıkları dergilerde daha sonra kitap olarak neşrederek binlerce yıl geçmişten binlerce yıl gelecek adına birer köprü görevi üstlenmişlerdir. Halkevlerinin başlatmış olduğu kültürel bilinçlenme yoluyla kalkınma halkevlerinin kapatılmasıyla akamete uğramış ve milli- yerel kültür araştırmaları gereken desteği uzun yıllar görememiştir. Ancak 1990 sonrası başlayan yerelden evrensele milli- mahalli kültürlerin araştırılmasına yönelik teşvikler, üniversitelerde bulundukları bölgenin kültürel zenginliklerini; tarih, edebiyat, folklor, sanat, mimari, dil, gastronomi, müzik… ortaya çıkarmak amacıyla tezler hazırlamaya başlamışlardır. 2000’li yıllardan sonra daha da artan yerel tarih, kültür çalışmalarının geldiği durum sevindirici olmakla birlikte arzu edilen ilgi ve desteği gördüğünü söyleyemeyiz. Öyle ki 1930-1950 arası halkevlerinin yapmış olduğu yerel çalışmalar olmasa günümüz yerel çalışmaların yapılabilmesi bile mümkün olmayabilecektir. Bu konuda gereken teşvik ve desteğin kişisel dostluklara bağlı kalmadan arttırılması en büyük temennimizdir.
Suat Savur Beyin Tufanbeyli Halk Kültürü Araştırması” çalışması yüksek lisans tezi olarak hazırlanmış. “Anadolu’da Yas ve Tufanbeyli Ağıtları( İnceleme Metinler) kitabı ise doktora tezi ayarında.
Keşke her yerel yönetim bölge kültürüne dair nitelikli çalışmalara Tufanbeyli Belediyesi gibi destek verip yayınlasa.
Milli kültürün yaşatılması ve geleneğin aktarımında verdiği emek adına Suat Savur beyi tebrik ederim.
Birçok olumsuz yönüne rağmen sosyal medyanın yaralı yönlerinden birisi dünyanın neresinde olursa olsun ilgi alanınıza giren konuları elinizin altına kadar getirmesi.
Yaşanan bilgi akışına karşı durmak çok zor. İki binlerin başında sosyal medyaya hatta bilgisayarla yazı yazmaya karşı epey bir direnmiş kalem ve kâğıdı bir türlü bırakamamıştım. Her yeni gelen kuşak bir önceki kuşağı tutuculukla, gelişmeleri takip etmemekle eleştirir. Bizler de büyüklerimize karşı öyleydik. Her gün eve gazete götürmem bile bazen tepkiyle karşılanır, kitaplara verdiğim paranın gereksizliğinden açılırdı cümleler.
1997’de meşhur bir gazetecinin yılbaşı (Noel) yazısını yazarken ansiklopediye yazdığım aynı maddeden faydalandığını, internetin ve hızlı bilgi akışının ne kadar önemli olduğundan bahseden yazısını okuduğumda kendime, zihnime koyduğum bazı kalıplarımı kırmaya başladım. Bundan kurtuluş yoktu. O zaman yapılması gereken şey bilgi akışının önüne set çekmek değil bilginin doğru yoldan, doğru kişilerle buluşması için yol açmaktı. O gün bu gündür yazılarımı mümkün olduğunca bilgisayarda yazıyor, sanal dünyada yazdığım yazıların insanlara kısa yoldan ulaşabilmesi ve doğru bilgilerin yayılması için gayret sarf ediyorum.
Geçen gün Tufanbeyli Halk Kültürü Araştırmaları ile tanıdığım Suat Savur Beyle tanıştık hatta bir süre kitaplarıyla ilgili yazıştık. Sağ olsun Tufanbeyli belediyesi tarafından yayınlanan “Tufanbeyli Halk Kültürü Araştırması”[1] ve “Anadolu’da Yas ve Tufanbeyli Ağıtları( İnceleme Metinler)[2]kitaplarını gönderme lütfunda bulunmuş.
Ömrümün çeyrek asrına yakın bir zamanı Doğu ve Güneydoğu’da geçti. Bölge insanının kimliğine ne denli önem verdiğini, sahip çıktığının canlı şahidiyim. Adana, Gaziantep, Malatya, Şanlıurfa, Kahramanmaraş, Elâzığ…
Cumhuriyetin değerlerini bayraklaştıran halkevlerinin Anadolu’da birer üniversite ve kültür meşalesini taşıyan merkezleri olduğunu biliyoruz. Kuruldukları bölgelerde öncelikle yerel kültürün ortaya çıkması ve canlandırılması için çalışan halkevleri yayınlarını öncelikle çıkardıkları dergilerde daha sonra kitap olarak neşrederek binlerce yıl geçmişten binlerce yıl gelecek adına birer köprü görevi üstlenmişlerdir. Halkevlerinin başlatmış olduğu kültürel bilinçlenme yoluyla kalkınma halkevlerinin kapatılmasıyla akamete uğramış ve milli- yerel kültür araştırmaları gereken desteği uzun yıllar görememiştir. Ancak 1990 sonrası başlayan yerelden evrensele milli- mahalli kültürlerin araştırılmasına yönelik teşvikler, üniversitelerde bulundukları bölgenin kültürel zenginliklerini; tarih, edebiyat, folklor, sanat, mimari, dil, gastronomi, müzik… ortaya çıkarmak amacıyla tezler hazırlamaya başlamışlardır. 2000’li yıllardan sonra daha da artan yerel tarih, kültür çalışmalarının geldiği durum sevindirici olmakla birlikte arzu edilen ilgi ve desteği gördüğünü söyleyemeyiz. Öyle ki 1930-1950 arası halkevlerinin yapmış olduğu yerel çalışmalar olmasa günümüz yerel çalışmaların yapılabilmesi bile mümkün olmayabilecektir. Bu konuda gereken teşvik ve desteğin kişisel dostluklara bağlı kalmadan arttırılması en büyük temennimizdir.
Suat Savur Beyin Tufanbeyli Halk Kültürü Araştırması” çalışması yüksek lisans tezi olarak hazırlanmış. “Anadolu’da Yas ve Tufanbeyli Ağıtları( İnceleme Metinler) kitabı ise doktora tezi ayarında.
Keşke her yerel yönetim bölge kültürüne dair nitelikli çalışmalara Tufanbeyli Belediyesi gibi destek verip yayınlasa.
Milli kültürün yaşatılması ve geleneğin aktarımında verdiği emek adına Suat Savur beyi tebrik ederim.
FACEBOOK YORUMLAR