RÜZGARLA SOHBET

RÜZGARLA SOHBET

Rüzgar, esen yellerinle
Çırpma qamını yüzüme.
Yağış diyip göz yaşını
Çileme, gel, yüz – gözüme.

Qamın qamıma çatarmı?
Senden de çiskinliyim ben.
Esmişimmi?
Coşmuşummu?
Bilsen, ne kederliyim ben.

Önümde ne dağ, ne deniz
Bi coşarsam, dayanamaz.
Sen kopardığın tufanlar
Yanımdan yel olub ötmez.

Benim bu sükutum nedir?
Senin o coşmağın nedir?
Kederimde boğulsam da,
Ses salmaram şu dünyaya.

Hansımız daha güçlüyüz?
Sen esersin, qamın biter.
Gülüşümün arkasında
Keder lal gibi gizlenir.

* * *

Kaş şu dünya

Çocukların saflığına sığına,

Çocukların gülüşünden ses ala,

Çocukların şu dünyaya

    bakışından yücele…