Türk dünyası sevdalısı şair Xuraman Muradova'nın Türkiyedeki depremzedelere ithaf ettiği şiirler
Türk dünyası sevdalısı Xuraman Muradova Hanımefendinin Türkiyedeki depremzedelere ithaf ettiyi şiirler
06 Şubat 2024 - 19:39 - Güncelleme: 06 Şubat 2024 - 19:42
6 fevral 2023-cü il tarixdə Türkiyədə baş verən "Əsrin Fəlakəti" adlandırılan dəhşətli zəlzələ bütün Azərbaycan ictimaiyyətini dərindən sarsıtmışdı.
Görkəmli şair, ictimai xadim, Türk dünyası sevdalısı, Türk Dünyası Beynəlxalq Elmlər Akademiyasının fəxri professoru, "Uluslararası Altın Yıldız" və "Türk dünyası Onur" medallı, Humay Milli mükafatı laureatı, "Vektor" Beynəlxalq Elmlər Akademiyasının fəxri professoru, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Türkiyə Yazarlar Birliyinin üzvü Xuraman xanım Muradova həmin ağır günlərdə həm böyük miqdarda həm maddi dəstəklə qardaş Türkiyəmizin yanında olmuş, həm də ürəyini dilləndirən bu dərin kədəri qələmə aldığı şeirləri ilə can qardaşlarımıza, qan qardaşlarımıza böyük mənəvi dəstəkdə bulunmuşdur.
TÜRKİYEM...
Şerha şerha oldu toprağın bağrı,
Gökler gözyaşını döktü o gece.
Yüksek binaların çığlıklarından,
Dünya dizi üste çöktü o gece.
Kendini günahkâr bildi rüzgârlar,
Bulutlar hıçkırdı, yere yağışı.
Nice yarım kader, küstü hayata,
O gece ağlattı toprağı, taşı...
Sıkı sıkı sardı keder sevinci,
Taşlara çırpıldı arzu-dilekler.
Sıktı gözlerini, yumdu gökyüzü,
Enkazlar altında sustu yürekler.
Tahammül de sende, güç de sabır da…
Çetin günde sensin dadım, Türkiye’m
Sana “can” demişim, “canım”, demişim,
Senden özgesine yadım, Türkiye’m...
Depremdə həyatını itirən körpə gül balaların taleyinə həzin bir bayatı kimi Xuraman Xanım bu şeiri qələmə almışdır...
Puslu gözlerle bakamam,
Türk’ümün gamlı gözüne.
Gafil gelen ölümlerin,
Körpe körpe gül yüzüne.
Yüreğimin gam sesini
Arşa çeker gecem, Allah.
Çekilecek bir dert değil,
Ben çekeyim, nice Allah?
Sonu olmayan bu yolun,
Dönüşü var, döngesi var.
O geceden haber versin,
Açılsın nurlu sabahlar.
Ölüm yansıyan gözlerde,
Bir de hayat hevesi var.
Acı ölümler içinde
Şirin ümit nefesi var.
Çekilmez derdin, ağrının,
Azabında kul olmuşum.
Ben yaralı gönüllerle
Yanıp yanıp kül olmuşum.
Dayan, Deprem!
Dur, ey sarsılan zemin!
Yeter canlar aldığın.
Sıcak ocağımızı
Bize haram kıldığın!
Ya rab beton altında,
Körpe, fidan balan var!
Arzusu yüreğinde,
Gözü yolda kalan var.
Ah... nasıl üşüyorum,
Sıcacık ocağımda.
Sanki bir zulmetteyim,
Enkazlar kucağında.
Bu masum insanlara
Merhamet eyle Allah.
Ulu Türk dünyasına,
Güneşler doğsun sabah…
Görkəmli şair, ictimai xadim, Türk dünyası sevdalısı, Türk Dünyası Beynəlxalq Elmlər Akademiyasının fəxri professoru, "Uluslararası Altın Yıldız" və "Türk dünyası Onur" medallı, Humay Milli mükafatı laureatı, "Vektor" Beynəlxalq Elmlər Akademiyasının fəxri professoru, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Türkiyə Yazarlar Birliyinin üzvü Xuraman xanım Muradova həmin ağır günlərdə həm böyük miqdarda həm maddi dəstəklə qardaş Türkiyəmizin yanında olmuş, həm də ürəyini dilləndirən bu dərin kədəri qələmə aldığı şeirləri ilə can qardaşlarımıza, qan qardaşlarımıza böyük mənəvi dəstəkdə bulunmuşdur.
TÜRKİYEM...
Şerha şerha oldu toprağın bağrı,
Gökler gözyaşını döktü o gece.
Yüksek binaların çığlıklarından,
Dünya dizi üste çöktü o gece.
Kendini günahkâr bildi rüzgârlar,
Bulutlar hıçkırdı, yere yağışı.
Nice yarım kader, küstü hayata,
O gece ağlattı toprağı, taşı...
Sıkı sıkı sardı keder sevinci,
Taşlara çırpıldı arzu-dilekler.
Sıktı gözlerini, yumdu gökyüzü,
Enkazlar altında sustu yürekler.
Tahammül de sende, güç de sabır da…
Çetin günde sensin dadım, Türkiye’m
Sana “can” demişim, “canım”, demişim,
Senden özgesine yadım, Türkiye’m...
Depremdə həyatını itirən körpə gül balaların taleyinə həzin bir bayatı kimi Xuraman Xanım bu şeiri qələmə almışdır...
Puslu gözlerle bakamam,
Türk’ümün gamlı gözüne.
Gafil gelen ölümlerin,
Körpe körpe gül yüzüne.
Yüreğimin gam sesini
Arşa çeker gecem, Allah.
Çekilecek bir dert değil,
Ben çekeyim, nice Allah?
Sonu olmayan bu yolun,
Dönüşü var, döngesi var.
O geceden haber versin,
Açılsın nurlu sabahlar.
Ölüm yansıyan gözlerde,
Bir de hayat hevesi var.
Acı ölümler içinde
Şirin ümit nefesi var.
Çekilmez derdin, ağrının,
Azabında kul olmuşum.
Ben yaralı gönüllerle
Yanıp yanıp kül olmuşum.
Dayan, Deprem!
Dur, ey sarsılan zemin!
Yeter canlar aldığın.
Sıcak ocağımızı
Bize haram kıldığın!
Ya rab beton altında,
Körpe, fidan balan var!
Arzusu yüreğinde,
Gözü yolda kalan var.
Ah... nasıl üşüyorum,
Sıcacık ocağımda.
Sanki bir zulmetteyim,
Enkazlar kucağında.
Bu masum insanlara
Merhamet eyle Allah.
Ulu Türk dünyasına,
Güneşler doğsun sabah…
FACEBOOK YORUMLAR