Sevil Köse: Böler Uykusunu Karınca

Bir tarafım takla atan güvercinler
Bir tarafım yaralı bir omuz
Geçmez şimdi el sallayan bir gemi
Cuf cuf bir kara tren
Silecekleri kar dolmuş bir otobüs
Üzerimden geçiyor tıkır tıkır
Kaydı tutulmamış onca yol, onca yıl
Saçlarımdan sürükleyerek akıp gidiyor…

İpleri düğüm tutmayan salıncak
Öfkesi kendine bir harita
Avuntulu polyana masalı
Su içinde gözleri parlayan taşlar
Hangi birine güzel ömür vaad edeyim

Çarka vurulurken yalan ömrüm
Yıkılıp dururken direncim
Susmaya ayarlanmış ilencim
Kabul olmamış duam
Gidip geri döndüğüm yollar
Düşüp duruyorum dizlerimin üstüne

Ölümden korkmuyorum
Yaşamaktan korktuğum kadar
Yıkılmaz bu dağ
Kapanmaz bu yol
Kurumaz bu çeşme biliyorum
Baharı sırtında taşıyan kış
Muştular bir gün türkümü bana
Kavalın yanık sesine sürer filizini buğday başağı

Böler uykusunu karınca