Seray AKBAŞ yazdı. Yağmurun Zihnimdeki Dansı

Eğlenirken,yaz mevsiminde;bir bakmışsın ki ortasında kalmışsın kışın.Güneşe bakıp dertlerini unuturken soğuğun içinde,yağmurun altında günyüzüne çıkmış gönlünde ki kederin..

    Kimine göre Tanrı'dan gönderilen bir hediyedir yağmur.Kimine göre sadece ıslanmak.Bazısına muhtaç kalınacak şeydir.Ya oturup sadece izlersin , ya da gidip doyasıya ıslanırsın altında.Belki mutlu olursun,belki derin bir ''Oh'' çekip ''ne huzur verici'' dersin.Ruh halini neyi yansıtırsa dilinden dökülür kelimeler,engelleyemezsin.Hayatında ki zorluklara benzer yağmur.Bir başlangıcı vardır.Ya ağır ağır çiseleyerek başlar ya da kocaman kara bulutlarla ve gök gürültüleriyle.Bir ara diner gibi olur , bitti sanırsın ''Bu kadar ıslanmak yeter , güneş gelsin artık!'' dersin.Oysa ki ne yağmur bitmiştir ne dertlerin...Hiddetlenmiştir.Korunmak için bir yer ararsın kendine,yani bu kadar dertlerin arasında tutunacak bir dal.Bulursun da,kapkara bulutların arasından kocaman bir güneş doğar.Onunla yaşam bulmuşsundur.Ama düşünmeden de edemezsin, ''Ya geçiciyse?''. Sen böyle düşünüp karar verene kadar güneş gitmiştir bile...


     Her zaman sığınacak bir arkadaşı,dostu,sevdiği insan birileri olmalı herkesin hayatında.O,kapkara bulutların ardından çıkıp ''Merak etme,her şey düzelecek'' diyen birileri.Kısacası herkesin bir güneşi olmalı.Bakarsın,o kadar seversin ki güneşi,onunla beraber herşey düzelip gökküşağına dönmüştür hayatın.Eğer sizde güneşinizi bulduysanız onu sakın bırakmayın.


 
                                                                                                                                                                                           Seray AKBAŞ