RÜMEYSA ERTEM : YALNIZLIK İLE MUHABBET

YALNIZLIK İLE MUHABBET

Ağladım mutluluğumun arkasından.

"Gitme!" demek istedim, harfler birbirine dolandı.

"Dur!" demek istedim, dilim söylemeye varmadı.

Yaslandım omzuna yalnızlığımın.

"Ah be!" dedim. "Sende olmasan...

Kim anlardı bahtsızlığımı."

Dertleştik, günün ilk ışıklarını görene dek.

Benden daha dertli çıktı mübarek.

"Biz yalnızlıklar, dedi. Kimleri görmedik bir bilsen...

Dost olduk, eş olduk, iş olduk. Kimine çare bulduk, kimine zulüm olduk."

Nedendir dedim bu adaletsizliğiniz?

Siz yalnızlıklar, birinde güller açtırırken, neden diğerinin yapraklarını döküyorsunuz?

Durdu…   Ve bakışlarını bana çevirdi;

"Sence, dedi. İnsanlar kötü düşüncelerinden, zincirlerle bir yere bağlı zannında ki fikirlerinden, gerçekten acı sandıkları hayatlarından kurtulmak için, bazı şeylerin kabuğunu kırmak için çabalamadıkça; bizim güller açtırmak için sebebimiz ne olacak?"

Durdum…

Haklıydı. Yalnız olan kişi hayata bağlanmak için sebepler aramıyorsa, elinin altında uğraşacak bir şeyleri olsun istemiyorsa ve ölene dek yaşam savaşı vermiyorsa; yalnızlık ne yapsaydı?

Benden ses çıkmayınca devam etti;

"O kişilerin yapraklarını döken biz değiliz kardeşim. Aksine destek çıkanlar bizleriz. Yaşama dair ufacık bir umut görsek hep yanlarındayız. Beyinlerini bir hapishane, bir zindan düşün. Onları da düşünce, bir fikir olarak hayal et. Kendilerini yalnız ve çaresiz hissettikleri için o zindanda mahkûmlar."

Ya ben? dedim. Benim güllerim açacak mı? Yoksa yapraklarım dökülmeye başladı mı?

Cevabı hazırdı. Düşünmeye bile ihtiyaç duymuyordu;

" Ben Yalnızlığım, dedi. Yalnız olanın yanındayım.

Sen, dedi. Sadece ve sadece mutluluğunu kaçırdın.

Peşinden koşmak için ise hala vaktin var..."

Yüzümüzde ki gülümseme kalplerimizi ısıtmaya yetiyordu. Sarıldık Yalnızlık ile. Ve gitti.

Çünkü yalnız olanların ona ihtiyacı vardı. Açtıracağı güller ve yapraklarının dökülmesini hüzünle izleyeceği birileri vardı.

Onun bir görevi vardı. Ve artık benim de.

Bağcıklarımı bağlayıp attım kendim dışarıya.

"Ben, dedim. Mutluluğumun peşindeyim..."

Rümeysa ERTEM 09.09.2013