RÜMEYSA ERTEM: BENİM ÖĞRETMENİM

BENİM ÖĞRETMENİM!

Öğretmen mi dediniz?

O eğitimin, öğretimin gururu, yaşam kaynağı, tek goncası, tek direği olan can öğretmenler mi?

O bin bir derdin içinde olsa da dersinde karşındakilere bir şeyler öğretmek için çabalayan canan öğretmenler mi?

İlköğretimlerle tohum, liselilerle çiçek, üniversitelilerle çınar olan öğretmenler mi?

Onlardan mı bahsediyorsunuz?

Benim öğretmenim, açılmamış çiçekleri yeşertendir.

Benim öğretmenim, gökyüzünün derinliklerinde saklı incidir.

Benim öğretmenim, eğitimin dayanağını oluşturan masanın dimdik durmasını sağlayan dört ayağıdır.

Benim öğretmenim, kâğıdın ruhunda saklı kalemdir.

Benim öğretmenim, geleceğin nesillerini akıllı, ahlaklı, bilgi ve irfan sahibi yapmaya gönül vermiş insandır.

Benim öğretmenim, dinleyendir, dinletendir, anlatandır. Beyninin binalarını sağlam atıp, diğerlerini de sağlamlaştırandır.

Hayat bisikletinde pedallarını su, çamur, yağmur, kar, dolu bilmeksizin durmadan çevirendir.

Tüm engelleri aşıp, hedefine varandır, vardırtandır.

Benim öğretmenim, ressamın tuvalinde gizli en değerli renktir.

Benim öğretmenim, ulusun, milletin, halkın öğretmenidir.

Yükselendir, yükseltendir.

Önünde ceketin düğmelerini kapatacak kadar saygıdeğerdir.

Öğrencisini de saygıdeğer bir kişilik yapandır.

Haksızlığa uğrayanlara karşı adaleti ortaya koyandır.

Ve benim öğretmenim, arzuların en iyilerine layıktır.

İyi ki doğdunuz ….

İyi ki varsınız…

Öğretmenim.

Rümeysa Ertem