HACER TOMURCAK: VİTRİNDEKİ CANLILAR

lar vitrinlerinden, camların arkasından izliyor sokakları. Bizimle beraber yaşayan cansız hepsi… Şehrin tüm yaşanmazlığının şahidi, çekilen acıların, kırılan damla damla yüreklerin birer tanığı onlar

HACER TOMURCAK: VİTRİNDEKİ CANLILAR
07 Ekim 2011 - 21:35

VİTRİNDEKİ CANLILAR

 

Onlar vitrinlerinden, camların arkasından izliyor sokakları. Bizimle beraber yaşayan cansız hepsi… Şehrin tüm yaşanmazlığının şahidi, çekilen acıların, kırılan damla damla yüreklerin birer tanığı onlar. Bazılarında kırılgan bir ifade, bazılarında sahte bir gülümseyiş…

 

Bencilliğiyle zehrini kusmaya yer arayan insanoğlunu seyrediyor cansız bedende iki göz. Cansız bedenlerinde tane tane hissediyorlar hüznü olabilen farkındalıklarıyla.

 

İhanetin kirli rengi damlıyor gözlerimizden, geçmişimize olan ihanetimiz, karşılık beklenmeden yaşanılan dostâne ilişkilere olan ihanetimiz, kendi özümüze ihanet aslında.

 

Peki sizler yaşadığınızı mı zannediyorsunuz böyle? Bizler yaşamıyoruz, doğar doğmaz hayata gömüyoruz kendimizi. Hayatın zorlu koşuşturmacasına kapılıp gidiyoruz. Hoş sohbetlerimiz kuruyor nehir misali. Sonra bulutlar kaplıyor semâyı sıra sıra. Güneşten aldığımız sıcaklıkta kesiliveriyor, hissettiğimiz tek sıcaklık. Kendi içimizde inzivaya çekiliyoruz bilmeden ve farkında olmadan kopuyoruz tüm ilişkili olduklarımızdan.

 

Öznelerden çok nesnelere vermeye başlıyoruz değeri. Sonunda bir bakıyoruz ki yalnızız, yapayalnız. İşte tam bu sırada vitrindekiler ilişiyor gözümüze. Yalnızlığımızın avuntusu oluveriyorlar. Sokak lambaları, cama vuran ay ışığı aydınlatıyor çehrelerini. Donuk gözleri çıkıyor gün yüzüne ve mahkum ediyorlar  şaşkınlığımızı ve meraklı gözlerimizi. Bir başınalığımızdan faydalanıp hapsediyor bizi o donuk bakışlara.

 

Gece sırtını dönmeye başlıyor. Güneşse yüzünü göstermeye çekimser. Bir bebeğin endişeli bakışları gibi ürkekçe açıyor gözlerini kirli dünyaya. Kirli olan dünya mı vicdan aynalarındaki kiri pası temizlemeyen insanlar mı? Her yerde vitrindeki canlılar; samimi olmayan, çıkarcı, sevgisiz, sadakatsiz canlılar…        

 

Mütehayyîl bir çocuğun heyulası bu. Böyle devam ederse, insanoğlu bencil olmayı sürdürürse eğer, ne yazık ki bu korkunç hayal gerçekleşecek gözüküyor.

 

Tek temennim vitrindeki mankenlere arkadaş olmadan bunun gerçekleşmemesini sağlamak.  07/10/2011       

FACEBOOK YORUMLAR

YORUMLAR

  • 0 Yorum