Hacer Görhan: SOKAK CİNAYETLERİ -7

   Mete duydukları karşısında hayrete düşmüştü. Hiç tepki vermeden eli kapıda öylece kalakalmıştı. Selen’in gelip sarsmasıyla kendine geldi ama hala konuşmuyordu. Selen her ne kadar “Neler oluyor? Polisin söylediği doğru mu? Mete bana bir cevap ver!” dese de Mete’den çıt çıkmıyordu. Sadece boş gözlerle Selen’e bakıyordu. Sonra dışarıdaki sesin “ İçeride olduğunu biliyorum. Lütfen zorluk çıkarmadan aç şu kapıyı sadece konuşacağız.” demesinden sonra Selen’in kapıyı açma girişimi üzerine Mete hızla Selen’in elinden tuttu ve arkadaki bahçe kapısından kaçtılar. Eve bir polis geldiği için şanslıydılar.

      Serkan daha fazla beklemeden kapıyı kırıp içeri girdi. Salonun ışıkları yanıktı ve salonda taze kahve kokusu vardı. Serkan salonda olduğunu düşünüp silahını salona doğru doğrulttu ve yavaş adımlarla ilerleyerek etrafı kontrol etti. Bütün odaları tek tek dolaştıktan sonra kendini salondaki koltuğa bıraktı. Tam umudunu kaybetmek üzereydi ki açık bahçe kapısını görünce direk dışarı fırladı. İşler karışmadan onu bulmalıydı.

      Mete ve Selen biraz koştuktan sonra Selen Mete’nin elini bıraktı ve durup soluklandı. Selen soru dolu gözlerle Mete’ye bakıyordu. Uzun süredir ağzını açmayan Mete, en sonunda yalvarır gözlerle Selen’e bakıp; “Lütfen, acele et! Fazla zamanımız kalmadı. Her an bizi bulabilir.” dedi. Ancak Selen sorularına cevap almadan hiçbir yere gitmeyeceğini söylediğinde Mete öfkelenip Selen’i kolunda tutup her ihtimale karşı bir iki sokak ileride bıraktığı arabasının arka koltuğuna Selen’i oturtturup kapıyı kilitledi. Selen daha önce Mete’yi hiç bu kadar sinirli görmemişti. Korkudan ne yapacağını şaşırıp koltuğa gömülmüş hiç sesini çıkarmadan öylece olanları izliyordu. Mete hızla sokaktan ayrılırken sokağın başında duran Serkan ile karşılaştılar. Mete hızla Serkan’ın yanından basıp geçti. Serkan’da hemen arabasına doğru koştu. Mete sürekli arkasına bakıp iyice gaza yükleniyordu. Şimdi Serkan’ı atlatması gerekiyordu. Çünkü olaylar gittikçe karmaşık hale geliyordu. Eğer biran önce bir çözüm bulamazsa annesinin intikamını almadan içeri girebilirdi. Çünkü Gözde’yi Mete’nin öldürdüğünü düşünüyorlardı. Ama bunu bir başkası yapmıştı. Bunu kanıtlamalıydı. Ormanın derinliklerine kadar sürdü arabayı. Sonunda bir yerde durdu. Selen arkada korkudan sessiz sessiz ağlıyordu. Mete dikiz aynasından ona bakıp; “Sana her şeyi anlatacağım. Fakat bana biraz zaman ver. Şuan yanımda bana yardımcı olabilecek birine ihtiyacım var” dedi. Arabadan indiler ve yolu yaya olarak devam ettiler. Sonra ormanın içinden gelen ses sessizliğin bozulmasına neden oldu. Bu çığlık sesi ikisinin de geri adım atmasına neden oldu. Çünkü ses bir kadının ölmeden önce attığı son çığlıktı…