Emir Şıktaş: ANACAN

ANACAN

Anacan sesime can desen yene,
Elebil dünyayı mene verersen.
Balanın sesini eşitsen yene,
Bilirem sevgini yene verersen.

Uyanar gözümde hatirelerin,
Sıcakta, soğukta çırpınışların,
Tarlalarda geçen o zor yılların,
Gözümde canlanır yaman halların.

Ata’dan yadigar bir tek sen idin,
Bizler, Atamıza ne diyek şimdi?
Hasta yatağında görünce güldün,
Toprakla her acın dindi mi şimdi?

Gözlerini açıp veda etmedin,
Gözyaşım içime döküldü benim.
Bizleri bırakıp sen hiç gitmezdin,
Sonsuz veda etmen yandırır canım.

Her canlı tadacak ölümü, lakin,
Analar ölümsüz demişti her kim.
Ben seni hayatta ebedi bildim,
Ferman bugüneymiş, verilmiş hüküm.

Boş yatağınla mı dertleşim senle?
Can anam diyende sen duysan keşke.
Bir kere Emircan’a de yüreğinle,
Gözleyin, dönecem, geç olar belke!

18.12.2021