Müslim OĞUZ: YAZMA KALEMİM DUR…

YAZMA KALEMİM DUR…

Ne de yaman bürümüş gözleri mal, mülk, makam hırsı?
Ne da yaman dalmış hülyasına zevki sefanın insanlar?

Ne namaz, ne niyaz, ne hac, ne umre önleyemiyor,
Bir aç iştaha ki, ağızların suyu akıyor kul hakkına!

Gönül mülkü iflas etmiş, gönüller olmuş tarumar,
Ne ahde vefa kalmış, ne hakka sadakat, ne ar!

Çalıp, çırpan eller, camiler inşasında yarışıyor,
Peygamberin yıktığı Mescid-i Dırar’lar çoğalıyor!

Bırakıp ahreti, dünyaya sarılmak ar değil, övünç olmuş,
Helalden az değil, haramdan çok kazanmak hüner olmuş!

Tok başlar kul hakkı yemede başı çekerse,
Aç başları taşıyan ayakları kim tutar?

Bu hayra alamet değil, eyvah kıyamet yakın,
Başa, ayağa bakıp o da koşuyor, ulemaya bakın!

Sus yüreğim dile gelme, yazma kalemim dur,
Söylemeye, yazmaya ben utanıyorum, dur!

Yalan hüner olmuş, doğruyu kim sayar, dur!
Yalancı baş tacı olmuş, yazma kalemim, dur!

Utanmazlık hüner olmuş, ben utansam ne çıkar?
Sus yüreğim dile gelme, yazma kalemim, dur!

Akıllar gitmiş, gözleri kin, nefret, hırs bürümüş,
Allah’ı, Peygamberi çizmişlere yazsan ne çıkar?

Müslim OĞUZ