VASFINI ARAYAN ŞUUR

VASFINI ARAYAN ŞUUR

Her isim evrenin aynasında parlıyor; “tecelli”
Evrenin ruhsuzluğu ancak insanla; “bertaraf”
Ruh kuvvetlerle bezenmiş bedende; “müdebbir”
Suret O’nun sureti yaratmak amaç; “insan-ı kâmil”

İnsan cismiyle “zahir”
Kişiliği ve dahi şerefiyle “bâtın”
Her insan birbirinden “mes’ûl”

O her şeyde/tecellide/görmek güzel, “tasdik”
O’na yakın insan en aziz varlık, “heybet haşyet”
Kulluğu unutmaz insan/bazen en zelil, “tövbekâr”

İsimler insan özleminde ruh çağlayan; “vasfını arayan şuur”
Adlar insanı talepte/anlaşılır kılındı; “izzet ve dahi şeref”
Her ismin doğmasına ihtiyacı vardır insanın; “ruhu bekler”
Ve insan ruhuyla seyrediyor yine kendini; “a’yan-ı sâbite”

Yaradan/evren/insan
“Mürekkep” olmuş yaşam
Ruh “hakikatin nüshası”
Her yer aşk kokuyor
Buram buram