ÖMÜR
“Ne güneşler doğup battı üzerimden;
Bir günü bir güne bağlayamadım.”
Demiş şair mısraında. Muhtelif zamanlar geçidi değil midir insan ömrü? Bir varmışızla başlayan yeni günler, geçen dünler, yok olan yaşamlar ve akıbet-i zaman. Zaman ki ne zaman yenilenmek ve yenilmek üzre kurulu paradokslar gergefi.
Şu karışlık ömürde düstur bilmez bir nefesten başka neyiz ki? “Belki tek bir zerreden ibaret olmasaydık kolaylaşırdı işimiz.” Hayatı içselleştirip yaşamı anlamlandırabilirdik. Oysa hayatı anlamlandıramamak ne büyük bir lütuftur insan ömründe. Başa çıkılmaz kaygılar çarpışırdı zihnimizde. Belki yaşamın sancısını daha ağır hissederdik. Oysa biz göz açıp kapamaktan ibaret saydık yaşamı. İşte o göz açıp kapamak arasında geçen zamanda ne olduk, ne olamadık, ne istedik, ne gördük bütün mesele bundan ibaret.
Velhasıl giden yıllardan arta kalan hüzünleri, gülüşleri, umutları, var oluşumuzu sırtlayıp zail olmaktan başka bir şey değildi ömür dediğimiz.
Gözde GÜNDÜZ
FACEBOOK YORUMLAR