ZALİM KIŞ... - Müslim OĞUZ

ZALİM KIŞ...

Bu da bizim kış nağmemiz,
Bizim Elhan-ı Şita’mız
Ruhun şad olsun.
Ey Cenap Şahabettin!

Bizim de sarmış ruhumuzu,
Bir dumanlı hava,
Bir umutsuz titreyiş,
Bir karanlık bekleyiş...

Baharı bekleyen gözlerimiz
Yolda kalmış…
Yolcu da uzakta kalmış…

Bizim de kalplerimiz kış nağmesiyle inliyor…
Bizim de güvercinlerimiz hüzün şarkısı söylüyor…
Bizim de kışımız baharı bekliyor…
Biz de sessizce dem-be-dem ağlıyoruz!

Biz de uçarken düşüp ölen kelebek gibiyiz!
Biz de meleklerin beyaz kanatları gibi kara dönmüşüz!
Biz de solmuş bahçemizde arıyoruz baharı,
Biz de na’ş’ının üstüne kapanmış ölü gibiyiz!
Kar yağıyor kar,
Umutlarımızın üstüne!

Kar yağıyor, kar, parça parça,
Kefene bürünmüş na’şlarımız üstüne!
Hem düşer, hem ağlar, sahipsiz canlarımız üstüne!
Hem düşer, hem ağlar, sahipsiz başlarımız üstüne!

Yığın yığın karı çökmüş üstümüze zalim kışın!
Gül yaprağı, güvercin kanadı, ter değil, şer bulutu!
Semadan kapkara bulut çöküyor,
Umudumuzun üstüne,
Baharımızın üstüne…

Ağaçlarımızda ne dal kaldı, ne çiçek,
Umutsuzluğun siyah rengi kat be kat…
Kışı, karı, tipisiyle, bahar süpürür,
Seni de Hak süpürsün ey zalim kış!

Bu da bizim kış nağmemiz,
Bizim Elhan-ı Şita’mız
Ruhun şad olsun.
Ey Cenap Şahabettin!

Müslim OĞUZ