Sevda Gasımova
Suskunluk türküsü
Ey güz rüzgarları!
Ne çıkar üfürmenizden
Acısı alınmayan yaraları?
Kış bastım sızılarımın üstüne,
Güneşsiz günler büyütdüm,
Hayallerimi gecelere cizdim.
Kandırılmış yaralar eskittim
Ağrılarını bir gün unutur diye.
Unutur mu?
Oyunbaz cemreler eylendi karlarımda,
Tufanındayım erimiş buzlarımın.
Denizimin kan kırmızısı ufuklarımda,
Susmaz deryalarım çırpınmada.
Tanrım!
Kıyılarıma dağlar diktin kocaman,
Gözlerim alacatoran,
Semalarımda güverçinler yitik.
Martıların çığlıkları gizledi iniltimi,
Yosunlar kan emiyor yaralarımdan.
Ey bedevi sehralar!
Susamayın bana boşuna,
Ben kendi sularıma yağıyorum.
Kıyılarım paramparça,
Kayalarımın köğüsu yarık,
Taşırmaz dağlarım yağmurlarımı.
Bakıyorum...
Başımı indirmeden,
Başı aşağıdır göğlerin.
Utancak yıldızların altından geçen
Kızgın dalgalarım dalga geçer
Günahkar feleklerle.
Sus!Dinle sen de deryaları,
Duyduğun sessizliyin sesidir,
Bir kere çalınar...ölümüne,
Suskunluk türküsüdür.