UMUT HANGİ YÖNE BAKAR?
NACİ YENGİN
www.tarihistan.org
Son günlerde yaşanan olayları düşündüğümde aklıma gelen ilk cümle şu oluyor nedense:
“Türkiye'de gündem birkaç günde tepetakla oluveriyor. Her an her şey değişebilecek kırılganlıkta gibi görülüyor! Mesela Taksim, İzmir ya da tarihte yaşanan 1 Mayıs, Maraş… Olayları! Ancak en az iki yüz yıldır değişmeyen bir gündem var ki da sahnedekilerin oyunlarını yazan senaristler, yönetmenler ve düşünce kulüplerinin Türkiye ve bölgeye yönelik oyunları, plan ve programları...”
O zaman insan sormadan, düşünmeden edemiyor.
Aynı ruhun insanları mıyız?
Aynı heyecanların peşinde koşabilir miyiz?
Aynı insanların insanı mıyız?
Ya da gerçekten insan mıyız?
Bu soruların cevaplarını zaman gösterecek.
Aylar öncesinden başlayan, sabahın ilk saatlerinde onlarla birlikte olma arzusunun zamanı gelip çatıyor.
Hazırlıksız yakalanmış gibi garip bir mahcubiyet duygusu var bedenimizde. Hazırlıksız ve yapayalnız kalmışlığın girdabında önümüzü göremediğimiz günlerden kalma bir duygu var havada.
Sabahın ilk saatlerinde çiğ düşmüş toprak ve yeryüzünün ıslak zeminiyle buluşan ayaklarımız neler anlatacak bunu zaman gösterecek. Bazen parklar, bazen meydanlar ve şehrin orta yerinde kalabalıkların arasında yalnız dolaşan ayaklarımız.
Zamanın anlatacağı onca şeyin arasında ayaklarımıza tercüman olacak cümleleri bulabilir miyiz? Meçhule açılan yelkenler hangi rüzgârlarla şişecek, nefeslerini nerelerde derleyecek? Zaman gösterecek.
Soruların peşinden gider mi ayak izlerimiz bunu zaman gösterecek?
Gitse bile yeni sorularımız olmayacak mı?
Yeni sonlarımıza ayıracak zamanımız sabahın ilk saatlerinde çiğ düşmüş Taksim, Çanakkale, İzmir, Erzurum, Bakü, Yesi, Türkistan, Şehzade Şehir bayırlarında bizi karşılayacak mı?
Aynı ruhun insanları olmaklığımız arttıkça sabahın ilk saatlerine ayarlanmış bedenler canlanmaya başlıyor. Hayat kımıl kımıl…
Her geçen dakikada artan canların sahipleri aynı yola doğru; aynı yöne bakmaya başlasınlar diye ümit etmek, umudu her daim beslemek gerekiyor.
Umudun beslendiği genç gönüllerle birlikte yola koyulmak belki de onlarla aynı ruhu taşımak demektir diye düşünmek için henüz zaman erken mi?