Muammer AZMAK

Muammer AZMAK

[email protected]

AKİF'TEN İLHAM

16 Mart 2012 - 09:10

 

AKİF’TEN İLHAM


O, gönlü güzellere güzel bir örnek.

O, ahlak ve erdem abidesidir.

O, yüreği çok sevdalıdır.

O, dürüstlüğün, doğruluğun abidesidir.

O, ahlak, fazilet, merhamet timsalidir.

O, adam gibi adam olmak demektir.

O, şerefli bir ömrü şereflerle doldurandır.

O, ipekli temiz Tahir efendiden olmaydı.

O, Buharalı Emine Şerife hanımdan doğmaydı.

O, doğarken birçok sevinci doğurmuştu.

O, doğduğunda kulağına okundu Ragıyf,

O, söylenirken dolandı dil oldu Akif.

O, çocukken hareketliydi amma cevvaldi.

O, temizliği, düzeniyle dillerdeydi.

O, çalışmazsa bu kapıdan içeri giremeyeceğini,

O, çalışmazsa sevdiklerini üzeceğini bilendi.

O, her gece masal dinlemeden yatmazdı.

O, dinlediği masaldaki güzelliği yabana atmazdı.

O, ilk tesiri, evden, mahalleden aldı,

O, İlk ve Orta tahsildeki telkinlerle oldu.

O, babasının haliyle eğittiğiydi.

O, babasının tavırlarıyla büyüttüğüydü.

O, babasıyla tanıdı camiyi, cemaati,

O, unutmadı bir ömür boyu bu mutlu hatırayı.

O, bunaldı mı dalardı çocukluk anılarına,

O, bu hazinelerine sığındığında ererdi huzura.

O, kitaplarla bebekliğinde tanıştı,

O, içeriği ağır ciltlerle çok yarıştı.

O, zihnini Arapça, Farsça, Fransızca ile çalıştırdı.

O, okuduğu mektepleri üstünlükle başardı.

O, babasını kaybetmenin acısını dindirmeden,

O, babanın mirası fakirhanenin derdine yandı.

O, birbirini peşleyen acılara boyun eğmedi.

O, çalıştı, çabaladı, gayret etti, zorlukları yendi.

O, elinden geleni yaptı, yapamadıkları içinse,

O, her şeyi yaratana durdu tevekküle.

O, acze düşmedi, kararsız hiç kalmadı.

O, yük olmayı değil, yük taşımayı seçti.

O, fukaralıktan mülkiye mektebini bıraktı.

O, kararlılıktan veterinerlik okudu, epeyi taban tepti.

O, uzatılan yardımları nezaketle geri çevirdi.

O, aslını merak edenlere sebep sporu gösterdi,

O, ha tren, ha tramvay, ha tabanvay derdi,

O, acı acı gülerdi, meraklısına da tavsiye ederdi.

O, bu vesileyle Kıyıcı Osman pehlivanı tanıdı.

O, merakını da mağlup nefsini de bir kez daha yendi.

O, pehlivanlığın kabadayı işi olmadığını da gösterdi.

O, halkın arasına karışır, halkıyla yaşardı.

O, ait olduğu milletini acıda sevinçte yakından tanıdı.

O, milletinin  evladı kederlenmesin diye kendi üzüldü.

O, zalimin hasmıyım amma, severim mazlumu dedi.

O, hayatın imkânsızlıklarıyla boğuşurken yılmadı.

O, çarpışarak direnç ve kuvvet kazandı.

O, böylece başarı denilen yenilmez armadayı yendi.

O, sözünün ne olursa olsun arkasında durandı.

O, söz verdiğinde son nefesine kadar sadık kalandı.

O, söz verdiğinden yetimlere babalık yapandı.

O, Adam aldırma da geç git, diyemem, aldırırım, derdi.

O, çiğnerim, çiğnenirim, hakkı tutar kaldırırım derdi.


Tanımadığımız Mehmet, Mehmetlerimizin hayranıydı. Destansı bir hayat yaşadı, destansı bir törenle uğurlandı. Bizleredestân gibi şiirler bıraktı.  İlham almak, çalışmak, başarmak, hayallerini gerçekleştirmek dileğiyle… 14/03/2012