DİNLE
Bir sabah, rüzgârlar getirdi seni bana.
Kokun yayılır dört kapıdan,
Altı cihet, yedi düvel her yana.
Dinle diyorsun en başta insana,
Dinle her söz Haktan, Hakikatten yana.
Muhammed’di senin rehberin,
Kur’an’dı kılavuz, medresen evin.
Sen Muhammed Muhtârın ayağının tozuydun,
Bizse, ayak izlerinin
Sen Kur’an’ın bendesi, Hakk’ın kölesi,
Biz kapında aciz, fakir,
Ufacık bir toz tanesi.
Hak’tı Hakikatti, tevhitti söylediklerin,
Sevgiden muhabbettendi yapıp eylediklerin.
“Dinle!” diyordun,
Dinle sazlıktan koparılan ruhun ,
Nay oluşunu dinle.
Acı bir feryatla, aşkın gizli gizli
Haykırışını dinle.
Dinle, ezel busesinden bir katredir sunduğun.
Dinle, felekler bile aşkından suskun.
Durmadan çark edip döndüğün
Arşı alayı dinle.
Ruhlar âleminden. duyduğun sesleri dinle.
Dinleyen, bulur kemalat sırrını Mesneviden.
İdrake yol olur, anlatırsın hikâyeler Sen.
Dinle, dersin anlamak için, dinle.
Dinle, Âdemlik makamın senin.
Dinle, İbrahim olmak için dinle.
Dinle, nefsin İsmail olsun.
Dinle, O’nu anmak, anlamak için,
Muhabbet için dinle,
Muhammet için Dinle,
Sıdk ile candan dinle.
Dinle, Mevlâna olmak için, dinle,
Dinle,
Mevla’yı bulmak için dinle,
Dinle, Allah için dinle…
Dinle,
İlminde kaybol.
Dinle,
Ayne’l-yakin ol dinle.
Hakikat ol dinle.
Hakka’l-yakîn ol dinle…
Dinle!…
Melek Dörtbudak