ORDA BİR KÖY VAR UZAKTA:
Acaba hatırlar mısınız?.. Çocukluğumuzda her hafta sonları radyoda çocuk saati programları vardı. Bu programlarda, çocuk oyunları oynanır ve çocuk şarkıları söylenirdi. Bizler de kendimizce o şarkıları öğrenmeye ve eşlik etmeye çalışırdık.
İşte o zamanlardan en çok hatırımda kalan güzel bir okul şarkısı vardı:
“Orda bir köy var uzakta”
Hüzünlü namesi ve mısralarındaki derinliği ile ruhumuzu dinlendirir, içimizi ısıtırdı. En çok ta, Abdulvahabi Gazi İlkokulu’nun bahçesinde öğretmenlerimiz eşliğinde söylerdik. Koro halinde; kızlı-erkekli sınıf arkadaşlarımızla el ele tutuşarak, Tekke Önü’ndeki mesire alanına giderken, sesimiz kuş sesleriyle birleşirdi:
“Orda bir köy var uzakta”
Bu şiir; 1901 yılında Kudüs’te doğan ve uzun yıllar Sivas’ta öğretmenlik ve Milli Eğitim Müdürlüğü yapan, Ahmet Kutsi TECER tarafından yazılmıştır.
1950’li yıllarda da Münir CEYHAN tarafından bestelenmişti. Etkileyiciliği ve derinliği ile son derece hüzünlüydü. Çocuk şarkısı olarak kabul edilse de; büyükler arasında bile zevkle dinlenen, hoş bir tadı vardı. Neredeyse ilkokul sürecinden geçen her Türk çocuğunun bir kere de olsa söylediği, söylerken de; insanın iç sesine dokunan ve aynı zamanda da otantik namesiyle tuhaf duygulara sürüklendiği, ender ilkokul şarkılarımızdan sadece birisiydi:
“Orda bir köy var uzakta”
Âşık Veysel gibi bir dehayı Şarkışla’nın Sivrialan köyünden bulup çıkaran Ahmet Kutsi TECER, özellikle köy kültürüne olan ilgisi nedeniyle Sivas için son derece önemli bir şahsiyetti. Sivas Erkek Lisesinde edebiyat dersleri vermekteydi. Tartışmasız bugün, klasikler arasında yerini almış birçok Anadolu köy kültürünün de günümüze kadar gelmesini sağlayanların başında gelmekteydi. Aynı Lise’de müzik öğretmenliği yapan Muzaffer SARISÖZEN ile ister istemez yollarının kesişmesi kaçınılmazdı. Tecer; zaten kendisi gibi kültür aşığı olan Sarısözen ile beraber Halk Şairlerini Koruma Derneği’ni kurmuş ve birçok halk aşığının şiirlerinin yayınlanmasına ve tanınmasına da vesile olmuştur.
Her ne kadar Kudüs’te doğup, Erzincan’ın Refahiye (Eğin) İlçe’sinde büyüyen Tecer, Sivas’ı öylesine sevmiş ve benimsemiş ki; Sonradan aldığı Kutsi adını doğduğu yer olan Kudüs’ten, Tecer olan soyadını da Kangal’lı Âşık Ruhsati’nin bir şiirinde geçen Tecer dağından esinlenerek soyadı olarak kullanması, O’nun ne denli bir kültür ve Sivas aşığı olması için yeter de artar bile…
Ahmet Kutsi TECER, Sivas İl Merkezine bağlı Havaalanı mevkiinde bulunan, Çelebiler Köyü’ne de sık sık misafir olmaktaydı. Halk kültürünü çok iyi bildiği için de, köylerde aranan bir kişiydi. Özellikle Halk Edebiyatı ve köy kültürü, O’nun için bir yaşam biçimiydi.
“Orda bir köy var uzakta”
Bu şiirin, özellikle Sivas Merkeze bağlı Çelebiler Köyü için yazıldığı bilinmektedir. Şehrimizin değerli halk bilim uzmanı Dr. Doğan KAYA’ da, Bu şiirin Çelebiler köyünden esinlenerek yazıldığını, rahmetli Neriman Altındağ TÜFEKÇİ’den bizzat dinlediğini söylemiştir.
1930’lu yıllardan sonra, genç Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunda duyulan heyecanı belki de en güzel yaşatan, büyük-küçük herkese heyecan veren bir ezgi olarak ta kabul edilebilir. Plağa okunmasından sonra neredeyse bütün okullar bu plaktan birer tane edinmiş ve teneffüslerde her zaman çalınmasını sağlamışlardır. Şarkı, 60’lı yılların sonuna doğru, idealist bir köy öğretmeninin hikâyesinin anlatıldığı siyah-beyaz bir filmle birlikte zirveye çıkmıştı.
Ahmet Kutsi TECER’in özellikle bu şiiri, gerek şehir kültürü, gerek Halk kültürü ve gerekse çocuklara bıraktığı güzel bir miras olduğu muhakkaktır. Bir kuşak neslin yüreğinde her zaman güzel hislerle yaşamaya devam edecek, çok önemli bir kültür olgusu, şehir kimliği niteliğindedir.
“Orda bir köy var uzakta”
O Köy; yani Sivas Merkeze bağlı Çelebiler Köyü… “Gitmesek de gezmesek de” bizim köyümüz olmaya devam edecek, hatırladıkça yüreğimizi ıslatan o lirik ve otantik namesiyle de eskimeyen, bir geçmiş zaman şarkısı olarak kalacaktır.
Kim bilir; belki de hala büyümeyen o “eskimiş çocuklar” ın içlerinde kaybolmayan çocuksu duyguları kabarır zaman zaman, Gardaşlar Dağı’ nda, Meraküm Tepesi’nde boy veren bir akasya misalidir şimdi, Mısmılırmak boyunca, Kızılırmak boyunca…
“Orda bir köy var uzakta”
O köy bizim köyümüzdür.
Gitmesek de, gezmesek de
O köy bizim köyümüzdür”.
Ahmet CANİKLİOĞLU