TENKIDE HAVA KADAR SU KADAR İHTİYACIMIZ VAR
İktidar her zaman ve her yerde eleştirilir.
Sistem ne olursa olsun bu değişmez.
Aydın mutlaka eleştirir.
Halk da kendince eleştirir.
Sultan Süleyman'a "Kânûnî" diyen aydın ve halktır.
2. Mahmud'a "Gâvur Padişah" diyen de halktır.
Baştakiler akıllıysa bu tenkıdlerden faydalanırlar.
Değillerse çok zaman memleket sıkıntıya girer.
Totaliter rejimlerin en büyük düşmanı kendileridir.
Çünkü aykırı ses duymak istemezler.
Türkiye bu duruma düşürülmemelidir.
Bırakınız, yanlışları söyleyenler olsun.
Bırakınız, konuşsunlar.
Fikir söylemeyen, desteksiz konuşanlar da olur.
Yasaklarsanız, yalnız onların sesi duyulur.
Çünkü baskıcılık bir bataklıktır.
Orada yalnız destekçi veya bu tür karşı sivrisinekler yetişir.
Konuşulsun.
"Acaba doğru mu?" deyin ve düşünün.
Kendinize ayar vermenin bir yolu da budur.
Siyasetimizin de edebiyatımızın da, hayatımızın da en büyük ihtiyacı tenkıddir.
Tenkıd zor ve büyük iştir.
Zaten eksik olduğumuz bir alandır.
Yolları açık tutmak lazımdır.
Kim tenkıde tahammül edemeyip yolu tıkarsa, o, kendisine ve memlekete kesin zarar verir.
Hükûmet edenler ve bürokrasi konuşamaz hale gelir ve fikir söylemekten korkarsa tek kişinin verdiği karar her zaman yanlışa açılır.
İçerde de dışarda da tenkıd şarttır.
Bunu âcil bir ihtiyaç gibi görmek ve düşünmek lazımdır.
A. Yağmur TUNALI