Yaser Halim yazdı: Tanyeliyle Gidiyorum

Tanyeliyle Gidiyorum
 

       Damağımda hissedilir, tanık olduğum onca hüznün acı tadı. Yutkunup sustukça, genzimi yırtacak nerdeyse kelimelerim. Korkarım, içimde gözyaşı sızmış hecelerle gönülleri kirletmeyi. Bu yüzden sabreder, zor olsa da sessizliğime iyice dayanırım.        

          Gökyüzüne her başımı kaldırdığımda gözümün önünden süzülür renkli hayallerin uçurtmaları. Bir umut oluverir içimde, yetinmem hırs çığlıklarımı bağrımda patlatırım.  Altın sarısı güneş doğarken rüyalarıma, hayatın acı gerçekleri alıştırır iyice gölgelerde yaşamayı.

    Buda yetmezmiş gibi yağan yağmurlarla çınlar efkârım saçak diplerinde. Yağmur kokusunu sevdiğimden penceremi açıp onu da buyur ederim içeri. Kül altında yanmaya hazır bir kor gibi, kavurur inceden yüreğimi. Ihlamur ağaçlarına bakan odamdan alıp da beni, viran olmuş diyarlara götürür. Esen tanyeliyle gidiyorum yaralı bırakılmış gönüllerin ufkuna.

     Şafağın ışıkları yararken karanlığı, kulaklarıma çarpar çorak tepelerden insanlığa atılan bomba sesleri. Huzurun beşiği nice güzel şehirlerden uzanır, ateşi yeni söndürülmüş o siyah dumanlar.
Yanı başında, oyunları yarım kalmış çocukların gölgeleri çatlatır yeryüzünü. Meçhule kalmış umut dolu nice güzel yarınlar. Büyük tufanın ardında üstüne yemin edilen zeytin ağaçlarının da kesilmiş o verimli dalları. Masumane yüzlerden akan yaşlar, iyiden iyiye dağlıyor içimi. Bu olan bitenler kim bilir hangi zalimin, acınacak eseri.

       Gönüllerde yıkılır git gide kurulan o dostane köprüler. Güneş batarken saygınlığını yitiren değerlerin üstünde, aniden gözyaşı denizinin kıyısında buluyorum kendimi. Karşıdan nasırlı elleriyle kürek çeken bir balıkçının ağlarına takılmış hayallerim. Çaresizlik kumsalında yosunların arasında çürümeye yüz tutmuş hislerim.

   Perişan eder günden güne, tanık olduğum onca acının hafızamda hatırası. Yutkunup sustukça, genzimi yırtacak nerdeyse kelimelerim. Korkarım, içimde gözyaşı sızmış hecelerle gönülleri kirletmeyi. Bu yüzden sabreder, zor olsa da sessizliğime iyice dayanırım. Buda yetmezmiş gibi, efkârım alıp da beni viran olmuş diyarlara götürür. Esen tanyeliyle gidiyorum, yüz çevrilmişlerin ufkuna.

Yaser Halim