Yaser Halim yazdı: Kefka
Asalet temelleri üzerinde kurulmuş, bir evin çatısıdır Kefka. Üzerine kara bulutlarla hüzün yağar durmadan.
16 Mart 2021 - 12:00 - Güncelleme: 17 Mart 2021 - 12:58
Kefka
Anamın diğer yarısına...
Asalet temelleri üzerinde kurulmuş, bir evin çatısıdır Kefka. Üzerine kara bulutlarla hüzün yağar durmadan. Yıllar yılı azmiyle koruyup kollamış sevdiklerini. Bir başkadır yaşadıkları. Kaderin kara mürekkebiyle yazılmış onurlu hayat hikâyesi.
Bir özverinin adıdır Kefka. Gözlerinde uykusuz gecelerin yorgunluğu sezilir çoğu kez. Siyah taralı saçlarına, gökte ki yıldızlar toka olmuşçasına ışıldar uzaktan. Hatıra kalan resimleri, hatırlatır ne kadar güzel olduğunu.
Çocukluğunda aldığı yanlış bir iğne hayallerine adım atmaya hazırlanan bu güzel kızı, ömür boyu sandalyeye mahkûm etmiş. Acılı bir bakışı süzülünce kirpiğinden, sessizliği gönülleri ürpertir. Uçurum kenarında filiz açan o nazlı çiçek, hayattan ümidini kesmemiş yıllardır.
Kendi derdini unutup, beş çocuklu kıt kanaat yaşayan ailesinin yükünü sırtlamış yıllardır. Ah gamzeli kız. Didinişin çaban, yaşanan onca güzel günlerin ödenmiş bedeli. Şimdi bir kenara çekilip, üstesinden geldiği zorlukları hatırlar. Mazisi, hafiften al dudaklarını titretir.
Hani çoktur belki hayatında yarım kalmışları. Kurduğu hayalleri, oynamak istediği oyunları, umutları, sevdikleri. Arzu ettiği çoğu şeyi, içinde dem dem yarım kalmış.
En çok da okumak isteği, bitmeyen hüznünü tetikler. Okul rahlelerinde yazılan isimlerin arasında onun bulunmaz ismi. Teneffüs çıkışı gülüşünü koridorlarda saçmayı, kol kola verip arkadaşlarıyla okul çıkışı dolaşmayı belki de çok isterdi. Ona sormadan, dirhem dirhem kopardılar isteklerini.
Dizleri dibinde, eskimiş beyaz bir dikiş makinesi vazgeçilmezi çocukluğundan. O eski makine, dertlerine yandığı tek ortağı. Gündüzünü katardı onunla gecelere.
Kaç geline çeyiz hazırladı kim bilir? Altın sarısı şalvarlara, nice güzel desenler işledi özenle. İğne ucuyla, gönül şarkısını nakşetti türlü türlü bezlere. Dizleri üzerinde diktiği koca bir ömürdü oysa. Gençliğinin günleri, kaybolur gider renkli elbiselerle narin bedenlerin üzerinde.
Asalet evinde bir de nesiller büyüttü Kefka. Bitmeyen sıkıntılarını, yeğenlerini büyüterek unuttu kucağında. Nasırlı elleri şefkatle çocukların şeffaf yüzlerini nasıl da severek okşardı bir bilseniz. Ana kucağının sıcaklığını hissettirirdi sarınca kolları. Bir ananın diğer yarısıydı Kefka. Benim gibi yeniden büyümeyi arzu edenler, çocukluğuna döner dizlerinin dibinde.
Bir özverinin adıdır Kefka. Haline aldırmayıp, koruyup kollamış azmiyle sevdiklerini. Bir başkadır yaşadıkları. Kaderin kara mürekkebiyle yazılmış onurlu hayat hikâyesi. Hayatta var olan özrünün yanında, bir kadının neler yapabileceğinin kanıtıdır Kefka.
Yaser H.
Anamın diğer yarısına...
Asalet temelleri üzerinde kurulmuş, bir evin çatısıdır Kefka. Üzerine kara bulutlarla hüzün yağar durmadan. Yıllar yılı azmiyle koruyup kollamış sevdiklerini. Bir başkadır yaşadıkları. Kaderin kara mürekkebiyle yazılmış onurlu hayat hikâyesi.
Bir özverinin adıdır Kefka. Gözlerinde uykusuz gecelerin yorgunluğu sezilir çoğu kez. Siyah taralı saçlarına, gökte ki yıldızlar toka olmuşçasına ışıldar uzaktan. Hatıra kalan resimleri, hatırlatır ne kadar güzel olduğunu.
Çocukluğunda aldığı yanlış bir iğne hayallerine adım atmaya hazırlanan bu güzel kızı, ömür boyu sandalyeye mahkûm etmiş. Acılı bir bakışı süzülünce kirpiğinden, sessizliği gönülleri ürpertir. Uçurum kenarında filiz açan o nazlı çiçek, hayattan ümidini kesmemiş yıllardır.
Kendi derdini unutup, beş çocuklu kıt kanaat yaşayan ailesinin yükünü sırtlamış yıllardır. Ah gamzeli kız. Didinişin çaban, yaşanan onca güzel günlerin ödenmiş bedeli. Şimdi bir kenara çekilip, üstesinden geldiği zorlukları hatırlar. Mazisi, hafiften al dudaklarını titretir.
Hani çoktur belki hayatında yarım kalmışları. Kurduğu hayalleri, oynamak istediği oyunları, umutları, sevdikleri. Arzu ettiği çoğu şeyi, içinde dem dem yarım kalmış.
En çok da okumak isteği, bitmeyen hüznünü tetikler. Okul rahlelerinde yazılan isimlerin arasında onun bulunmaz ismi. Teneffüs çıkışı gülüşünü koridorlarda saçmayı, kol kola verip arkadaşlarıyla okul çıkışı dolaşmayı belki de çok isterdi. Ona sormadan, dirhem dirhem kopardılar isteklerini.
Dizleri dibinde, eskimiş beyaz bir dikiş makinesi vazgeçilmezi çocukluğundan. O eski makine, dertlerine yandığı tek ortağı. Gündüzünü katardı onunla gecelere.
Kaç geline çeyiz hazırladı kim bilir? Altın sarısı şalvarlara, nice güzel desenler işledi özenle. İğne ucuyla, gönül şarkısını nakşetti türlü türlü bezlere. Dizleri üzerinde diktiği koca bir ömürdü oysa. Gençliğinin günleri, kaybolur gider renkli elbiselerle narin bedenlerin üzerinde.
Asalet evinde bir de nesiller büyüttü Kefka. Bitmeyen sıkıntılarını, yeğenlerini büyüterek unuttu kucağında. Nasırlı elleri şefkatle çocukların şeffaf yüzlerini nasıl da severek okşardı bir bilseniz. Ana kucağının sıcaklığını hissettirirdi sarınca kolları. Bir ananın diğer yarısıydı Kefka. Benim gibi yeniden büyümeyi arzu edenler, çocukluğuna döner dizlerinin dibinde.
Bir özverinin adıdır Kefka. Haline aldırmayıp, koruyup kollamış azmiyle sevdiklerini. Bir başkadır yaşadıkları. Kaderin kara mürekkebiyle yazılmış onurlu hayat hikâyesi. Hayatta var olan özrünün yanında, bir kadının neler yapabileceğinin kanıtıdır Kefka.
Yaser H.
FACEBOOK YORUMLAR