Türkmenler Bunu Hakketmiyor! - Yazan: Tarık Sulo Cevizci
19 Aralık 2020 - 11:17
Türkmenler Bunu Hakketmiyor!
Her zaman umudun öldürülmesi noktasında bir korkum vardı. Her şey ama her şeye rağmen umut yaşamalıydı, umudun öldürülmemesi gerekliydi. Gelecek nesiller ve gelecek günler için bu hepimize lâzımdı.
Çünkü heyecan biter ve umut ölürse, bu milleti bir daha ayağa kaldırmak için bir yüz yıl daha beklemek, bir devrim daha yapmak zorunda kalabiliriz.
Türkmen siyaseti ve onun bileşenleri tarihleri boyunca görülmedik bir kırılma yaşadı. Kurucu ruh devreden zorbaca çıkarıldı ve yerine ihanet tohumları ekildi. Bu tohumlar büyüdü ve diken olarak herkese batmaya başladı.
Türkmen kurumlarında liyakat ve ehliyetin yerle bir edildiği bir dönemde bir de nepotizm belasının ortaya çıkması, canımızı okuyan son darbe oldu.
Türkmen kurumların içi boşaltıldı ve içi boş siyasetçilerle dolduruldu. Türkmenler içerisinde dil de bilen var siyaset de ancak bu aklı başında insanların dışlanması, kapalı kapılar ardından üç kuruşluk pazarlar kurulması, meydanın toplumun sefihlerine bırakılmasına neden oldu.
Büyük bir umutla yola çıkılmıştı ve güneş yüz yıl sonra belki doğuyordu, mübarek bir yolculukta besmele çekilmişti ancak bu kutlu mücadele, herc-ü merç edildi, bir nesil rencide edildi ve son bir umut ve gelecek kaldı, o da sizin sayenizde hiç edilmesin!
Bir milletin kaderi ile oynamak bu kadar kolay olmamalı. Bu kadar hafife alınmamalı ve alay konusu edilmemeli. Bu kadar ucuz pazarlık unsuru edilmemeli. Bu milletin size inanmaktan başka bir suçu yok çünkü.
Çağrımıza kulak verilecek mi bilmiyorum, belki de kimsenin umurunda bile olmayacağız ama tarihe bir not düşmek adına yazıyorum ve "maalesef bizi düşman değil, dost yaralıyor" diyor ve teşhisimi koyuyorum.
Sona doğru gelirken Türkmen mücadelesi için kör bir düğüm haline gelen Türkmen Meclisi lağvedilmeli. Edilmiyorsa zor da olsa ıslahına bakılmalı. En önemlisi ise cebir ve şiddetin gölgesinden kurtarılmalıdır. Türkmenlerin siyasi yönünü silahın namlusu belirlememelidir.
Kapalı kapılar ardında değil, Türkmen siyaseti açık bir şekilde yapılmalı. Herkes olmalı, bölge ve aşiret özelliklerine riayet edilmeli, kimse dışarıda bırakılmamalı, ve en önemlisi emanet ehline teslim edilmelidir.
Tarık Sulo Cevizci
İstanbul - 16/12/2020
Her zaman umudun öldürülmesi noktasında bir korkum vardı. Her şey ama her şeye rağmen umut yaşamalıydı, umudun öldürülmemesi gerekliydi. Gelecek nesiller ve gelecek günler için bu hepimize lâzımdı.
Çünkü heyecan biter ve umut ölürse, bu milleti bir daha ayağa kaldırmak için bir yüz yıl daha beklemek, bir devrim daha yapmak zorunda kalabiliriz.
Türkmen siyaseti ve onun bileşenleri tarihleri boyunca görülmedik bir kırılma yaşadı. Kurucu ruh devreden zorbaca çıkarıldı ve yerine ihanet tohumları ekildi. Bu tohumlar büyüdü ve diken olarak herkese batmaya başladı.
Türkmen kurumlarında liyakat ve ehliyetin yerle bir edildiği bir dönemde bir de nepotizm belasının ortaya çıkması, canımızı okuyan son darbe oldu.
Türkmen kurumların içi boşaltıldı ve içi boş siyasetçilerle dolduruldu. Türkmenler içerisinde dil de bilen var siyaset de ancak bu aklı başında insanların dışlanması, kapalı kapılar ardından üç kuruşluk pazarlar kurulması, meydanın toplumun sefihlerine bırakılmasına neden oldu.
Büyük bir umutla yola çıkılmıştı ve güneş yüz yıl sonra belki doğuyordu, mübarek bir yolculukta besmele çekilmişti ancak bu kutlu mücadele, herc-ü merç edildi, bir nesil rencide edildi ve son bir umut ve gelecek kaldı, o da sizin sayenizde hiç edilmesin!
Bir milletin kaderi ile oynamak bu kadar kolay olmamalı. Bu kadar hafife alınmamalı ve alay konusu edilmemeli. Bu kadar ucuz pazarlık unsuru edilmemeli. Bu milletin size inanmaktan başka bir suçu yok çünkü.
Çağrımıza kulak verilecek mi bilmiyorum, belki de kimsenin umurunda bile olmayacağız ama tarihe bir not düşmek adına yazıyorum ve "maalesef bizi düşman değil, dost yaralıyor" diyor ve teşhisimi koyuyorum.
Sona doğru gelirken Türkmen mücadelesi için kör bir düğüm haline gelen Türkmen Meclisi lağvedilmeli. Edilmiyorsa zor da olsa ıslahına bakılmalı. En önemlisi ise cebir ve şiddetin gölgesinden kurtarılmalıdır. Türkmenlerin siyasi yönünü silahın namlusu belirlememelidir.
Kapalı kapılar ardında değil, Türkmen siyaseti açık bir şekilde yapılmalı. Herkes olmalı, bölge ve aşiret özelliklerine riayet edilmeli, kimse dışarıda bırakılmamalı, ve en önemlisi emanet ehline teslim edilmelidir.
Tarık Sulo Cevizci
İstanbul - 16/12/2020
FACEBOOK YORUMLAR