Toz Tanecikleri

Toz Tanecikleri

İrem UZUN
 

Bir bakışınla içimde kaç orman tutuşur sayamam

Kuytularında gezinirken ruhumun 

Kaç çığlık kopar bedenimin zerrelerinde 

Havada süzülen bir tüy kadar hafifleşir bedenim

Eksik eksik ölçülür ruhum

Derya deniz döner bir gök kızıllığına

Ateşlere çalar gökyüzünün rengi

İçimin yangını bulutların arasından kayıp gider

O turunculuklar arasındaki belli belirsiz izler

Dokunduğun tenimin eseri sanki

Her gece uyumadan ertesi gün için göğü boyuyorum

Boyalarım bulanıyor gönlümün şenliklerine 

Rengarenk bir ırmak olup akıyorum kollarının arasından 

Elle tutulmuyor gözle görülmüyorum 

Hiç var olmamış gibi hissediyorum yer yüzünde

Seninle doğup seninle yok olacak gibiyim

Sadece ben değil baştan başa biz oldum artık

Biz olmanın yoğun tutkusu sarıyor bedenimi

Hafifleşmiş ruhumu savurup sürüklüyor rüzgar

Uzanıp tutulmuyor bu renkler 

Bulutları pamuk şeker zannettiğim zamanlar

O günleri anımsıyorum boynunun kokusunda 

Parmaklarım hareket etmiyor sanki bazen

Teninde gezinirken yanıyor parmak uçlarımda hislerim

Parlak renkli balonlar uçuruyorum çocuk ruhumdan

Zamansızlığın zamanı şimdi sevgilim

Beni akrep ve yelkovanın ötesine uğurladığın

Kilometrelerce yolu bir nefeste yürüdüğüm kaçıncı gece bu

İmkansız görünen kaç geceyi gün ettik birlikte

Güneşi selamlarken teninin üzerinden

Minik toz tanecikleri kadar özgürüm yine

Yine ve yine…