Hovhannes Kacaznuni (1868-1938) - mimar, 20. yüzyılın başlarında Ermeni ulusal hareketinin lideri, Taşnaktsutyun Partisi üyesi, Ermenistan Cumhuriyeti Birinci Başbakanı (1918-1919). 1918'de Transkafkasya Seym'e katıldı, Türkiye ile Trabzon ve Batum'daki müzakerelerde Ermenistan'ı temsil etti; 4 Haziran'da, Ermenistan Cumhuriyeti adına A. Khatisov ile Batum Antlaşması imzaladı.
Geçenlerde Ermeniler bir "üzücü günü" daha geride bıraktılar (24 Nisan). Dolandırıcılık, yalan ve uydurma konusunda dünya markası olarak kabul edilen Haylar, "ezildikleri" yıl olan 1915 olaylarını bir kez daha gözler önüne serdi. "Acı çeken" Ermeni halkını hedef almaya çalışıyorlar ve bu günlerde, her yıl olduğu gibi, Ermeni propaganda makinesi 1915'te Osmanlı İmparatorluğu'nda gezegendeki "en eski" kabilenin toplu imhasına "çürütülemez kanıtlar" buluyor. Ama biz buna alıştık. Bir diğer soru ise, Ermenistan'ın ilk başbakanı ve Taşnaktsutyun partisinin kurucu ve liderlerinden biri olan Hovhannes Kaçaznuni'nin memleketinde neden unutuludu? Nitekim Ermeni çevreler onun kişiliğinden bahsetmemeye çalışıyorlar: Geçen yüzyılın üçüncü on yılında açıklamalarına, düşüncelerine ve siyasi faaliyetlerine yasak getirildi. Cevap basit. Gerçek şu ki, Kaçaznuni'nin "Ermeni soykırımı" konusundaki tutumu, resmi Ermenistan'ın ve diasporanın bu kötü şöhretli meseledeki mevcut siyasi gidişatıyla çelişiyor. Kaçaznuni, 1923'ün başında, hayali Ermeni iddialarını acımasızca "sıcak izlerle" hedefe almış ve böylece ermenileri kızdırmışdır. Meşhur Taşnaktsutyun'un 1923 Mart tarihli raporuna bakarsak, modern Ermenilerin neden ondan hoşlanmadığını göreceğiz. Kaçaznuni'nin sıradan bir Ermeni politikacı olmadığı unutulmamalıdır.
Dünya tarihinin en kanlı partilerinden birinin kurucusu ve lideri, 1914'ten beri tüm bu tarihi olayların iştirakçısı olmuşdur. 30 Mayıs 1918-28 Mayıs 1919 tarihleri arasında Taşnak Ermenistan'ın ilk Başbakanıydı. Yani o dönemde geniş bir coğrafyada Ermenilerin işlediği kanlı olaylara ve suçlara karışmıştır.
İşte sahte bir "soykırıma" maruz kaldığını iddia eden Ermeni Taşnakların tüm uydurmalarını reddeden Ermenilerin ilk Başbakanı O.Kaçaznuni'nin raporundan bazı ilginç alıntılar:
"Barışı engelledik
Operasyona katıldık. 1914 sonbaharında, Türkiye henüz savaşan taraflardan birine katılmamışken, Güney Kafkasya'da büyük gürültü ve enerjiyle Ermeni gönüllü birlikleri oluşturulmaya başlandı. Ermeni ihtilalci Taşnaktsutyun Partisi birkaç hafta içinde hem bu birliklerin kurulmasında hem de Türkiye'ye yönelik askeri operasyonlarında aktif rol aldı.
Barışı engelledik ve Türklere başkaldırdık. Barışı sabote etmek için bile savaştık. Türklerin düşmanı olan Müttefiklerin kampındaydık zaten. Türkiye'den "denizden denize Ermenistan" talep ettik. Türkiye'ye müttefik ordular göndermek ve egemenliğimizi sağlamak için Avrupa ve Amerika'ya resmi çağrılar yaptık. Son olarak, varlığımız boyunca Türklerle sürekli savaştık. Öldük ve öldürdük. Bundan sonra Türklere nasıl bir güven aşılayabiliriz?
Asla bir devlet olmadık
Gerçeği göremediğimiz askeri operasyonlara katıldık. Kandırıldık ve Rusya ile birleştik. Yer değiştirme doğru ve gerekliydi. Gerçekleri göremedik, olayların sebebi biziz. Türklerin milli mücadelesi haklıydı. Barışı reddetmek ve silahlanmak bizim için büyük bir hataydı. Türklere karşı ayaklandık, isyan ettik ve savaştık. Sevr anlaşması gözlerimizi kör etti. İsyanımızın merkezinde müttefiklerin bize vaat ettiği "Büyük Ermenistan" hayali vardı. Ama biz asla bir devlet olmadık. "Türkiye-Ermenistan" adlı bir devletin hayalden başka bir şey olmadığını göremedik. Aklımız bulanıktı, biz Ermeniler kayıtsız şartsız Rusya'ya yönlendirildik. Sebepsiz yere zafer havasındaydık. Bağlılığımızın, çalışmamızın ve yardımımızın karşılığında Çarlık hükümetinin bize Ermenistan'ın bağımsızlığını vereceğinden emindik. Gerçeği anlayamadık, sorumlu kişilerin sözlerine dikkat ettik, arzularımızı başkalarına özümsedik ve hipnozun etkisiyle uykuya daldık. Biz Ermeniler öfke ve korku içinde "suçlular" arıyorduk.
Biz Ermeniler öfke ve korku içinde "suçlular" arıyorduk
1915 yazında ve sonbaharında Türk Ermenileri zorla tehcir edildi ve Türkler bunu çok iyi yaptı. Türkler ne yaptıklarını biliyorlardı ve bugün pişman olacak bir şey yok. Bu yöntem en doğru ve uygundu. Biz Ermeniler öfke ve korku içinde "suçlular" arıyorduk ve bu suçluyu Rus hükümeti ve hain politikası olarak tanımladık. Politik olarak olgunlaşmamış ve dengesiz bir çarpıtmada, bir uçtan diğerine emildik.
Rus hükümetine olan güvenimiz dün olduğu kadar bugün de kör ve temelsizdir. Siyasi bir parti (Taşnaktsutyun) olarak Rusların meselemizle ilgilenmediğini ve gerektiğinde cesaretimizi çiğneyerek geçebileceklerini unuttuk.
Bu büyük bir hataydı
Barış teklifini reddettik. 1918'de emperyalistlere karşı savaşlarında mağlup olan Türkler, iki yıl içinde direndiler ve bilincine kavuştular. Yeni nesil genç ve milliyetçi aktivistler ortaya çıktı ve ordularını Anadolu'da yeniden düzenlemeye başladı. Türkiye'de milli bilinç ve meşru müdafaa duygusu uyandı. En azından Küçük Asya'da geleceklerini güvence altına almak için Sevr Antlaşması'na askeri güçle karşı çıkmak zorunda kaldılar. Bu dönemde barışı reddetmek ve silahlanmak bizim için büyük bir hataydı. Kısa süre sonra sınırlarımızda askeri operasyonlar başladığında, Türkler bizimle görüşme ve müzakerelere başlama teklifinde bulundular. Türklerin tekliflerini reddettik. Bu büyük bir hataydı. Bu, görüşmelerin başarılı olacağı anlamına gelmiyordu, ancak barışçıl bir sonuç olasılığı vardı.
Bütün dünya bizi kolayca kandırdı
Herkes bizi kandırdı. Kaderden şikayet etmek ve felaketlerimizin nedenlerini kendimiz dışında aramak üzücü. Bu bizim (hasta, yazar) milli psikolojimizin karakteristik bir özelliğidir ve Taşnaktsutyun Partisi bundan kaçamaz. Sanki bizim "öngörümüz" bir kahramanlıktı, çünkü isteyen herkes - Fransızlar, İngilizler, Amerikalılar, Gürcüler ve Bolşevikler kısacası tüm dünya bizi kolayca aldattı ve ihanet etti. Ancak biz sadece bu savaşın Ermeniler için başladığına ikna olmuştuk".
Vahidov Kurban Tarixi - Araştırmacı
https://asasmedya.info 
FACEBOOK YORUMLAR