SEVDE BETÜL UĞURLU:FÜHRER'İN GÜNLÜĞÜ 3

FÜHRER’İN GÜNLÜĞÜ 3

Sevde Betül Uğurlu

                                                   22/11/1900

  Bugün okuldan geldiğimde,hala kimseyle konuşmak istemediğim için direkt olarak odama koştum.Odama girdiğimde babam sandalyemde oturuyordu ve elinde resim defterim vardı.Geldiğimi görünce resim defterimi açtı ve sayfaları çevirdi.Bir resimde durdu.Tek bir hamleyle resmi defterden kopardı.Önce kendisi inceledi,sonra bana gösterdi.Bu çizimim babamın resmiydi.

    Babam “Beni çizmeye çalışmışsın.Hiç benzememiş.Altında Alois Hitler yazmasaydı ben olduğumu anlayamazdım.Yetenekli olduğunu düşünerek kendini kandırıyorsun oğlum.Sen bir sanatkar olamazsın.Ben sana doğru yolu gösteriyorum.Başarısız olduğun bir alanda kendini boşuna yormanı istemem.Eğer hala memur olmak istemiyorsan küçükken istediğin gibi Manastır Başrahibi olabilirsin.Fakat rahip olacaksan annenle kiliseye daha çok uğramalısın.Zaten son zamanlarda gittiğini pek görmedim.Yoksa bütün zamanını bu başarısız resimleri çiziktirmekle mi geçiriyorsun?!”dedi ve elindeki resmi ortadan ikiye ayırdı.Diğer resimlerime de aynısını yapacağı düşüncesiyle beni bir korku sarmıştı.

  Defterimi bana vermesini istedim.Ama o sadece gülerek sandalyeden kalktı ve odadan ayrıldı.Peşinden koştum,bahçeye çıktı.Bahçede annemin kaynattığı yemek kazanını ayağıyla tekmeleyerek ateşin üzerinden düşmesini sağladı.Bu akşamki yemeğimiz ziyan olmuştu.Defterimdeki bütün resimleri kopardı.Yapmaması için yalvardım ama beni dinlemedi.Resimlerimin hepsini ateşin içine attı.Defter kabını elime tutuştururken “Bir daha resim çizmeyeceksin!”diye bağırdı ve sonra içeri girdi.Elimde boş kalan defter kabıyla,ağlayarak,emekle çizdiğim resimlerimin yanışını seyrettim.Aslında yanan resimlerim değil,ressamlık hayallerimdi…

  Annem omzumu sıvazlayarak beni teselli etmeye çalışırken  ben ise kanatıncaya kadar dudaklarımı ısırmakla meşguldüm.İçimden de“Her yerimi çürütünceye  kadar beni kırbaçlamana,okuldaki arkadaşlarımın kırbaç yaralarım ile dalga geçmesine, günlerce acıdan kıvranmaya, uyuyamamaya razıydım ,ama keşke resimlerimi yakmamış olsaydın. Ah baba. Ah baba….”diyordum.

Adolf  Hitler