Beni neden diktiniz bu saksıya? Saksılar benim için değil..ben dilediğim gibi kök salabilmeliyim.
Tavanların altı yerim değil benim, ben gözümü açınca üstümde gökyüzünün ebedî mavisini bulabilmeliyim.
Duvarların, kornişlerin yaldızı ve perdelerin ipeği benim için değil...ben cenup gecelerinin serinliğini içip onunla dolabilmeliyim.
Tavanlar, duvarlar ki en sağlamlarını yıkmaya bir erkek nârası yeterdi.
Ey duvarları yıkacak mukaddes yumruk, nerdesin?
Ben bu tuğlaları, parmaklıkları geçit vermeyen kafesten kurtulabilmeli, dikenlerimle ipeğin ve yaldızın parıltısını yolabilmeliyim.
Perdeler arkasında günler ne kadar kısa, geceler ne kadar basık!
Ben doğmuş güneşle, doğacak ayla karşı karşıya olabilmeli ve doğudan batıya, batıdan doğuya gölgemin ölçebildiği kadar yere gölge salabilmeliyim.
Yapraklarımla ancak rüzgâra selâm verebilmeli; dallarımla yalnız rüzgârın selâmını alabilmeliyim.
Ben camların, camekânların, aynaların değil; karın, kışın, güneşin çiçeği olabilmeliyim. Tertemiz ışığımı ve gölgesi yağmurundan yağmuru gölgesinden tatlı bulutumu bulabilmeliyim.
Yapraklarımla yalnız hürrüyetin türküsünü söyleyebilmeli, kendi dikenlerimle kendi dalımda yalnız hürriyetin marşını çalabilmeliyim.
Köklerimle şu mübarek toprağın ılık karanlığına dalımla göklerin masmavi suyunu dalabilmeliyim. Ve dilediğim gibi yeşerip dilediğim gibi solabilmeliyim.
Ârif Nihat Asya-Kanatlarını Arayanlar
FACEBOOK YORUMLAR