NASRETTİN HOCA'DAN BİLGELİK DERSİ
Nasrettin Hoca, herkeslerin bildiği üzere; olayları nükteli bir şekilde ele alan, dili ustaca kullanan bir halk bilgesidir. Biz de varalım onun bir fıkrasından "bilmeyi" ve "bilmemeyi" ele alalım istedik.
27 Aralık 2020 - 16:04 - Güncelleme: 27 Aralık 2020 - 16:57
Nasreddin Hoca bir gün vaaz için kürsüye çıkıp:
— Ey mü'minler! Ben size ne söyleyeceğim bilir misiniz? Demiş.
Cemaatin "Bilmeyiz" demeleriyle Hoca:
— Siz bilmeyince ben size ne söyleyeyim, deyip kürsüden iner, bırakır gider.
Yine bir gün kürsüye çıkıp evvelki sualini tekrar edince bu sefer de cemaat "Biliriz" derler. Hoca:
— Madem ki biliyorsunuz, o surette benim söylemekliğime ne lüzum kalır? Der, yine çekilir gider.
Cemaat hayrette kalarak:
— Efendi bir daha kürsüye çıkarsa kimimiz bilir, diğer kimimiz bilmeyiz diyelim, diye karar verirler.
Hoca yine bir gün kürsüye çıkıp ahaliye evvelki sualini tekrar ederek "Kimimiz biliriz, kimimiz bilmeyiz" cevabını alınca, ciddiyetine hiç halel getirmeyerek:
— Ne kadar âlâ, öyle ise bileniniz bilmeyeninize anlatsın, demiş
Biz her ne kadar şaka yaptığını varsaysak da, Nasrettin Hoca bilgelik üzerine bir ders vermiştir. Hocamız, ilk hutbesinde, bilmeyene bir şey öğretmek için, kişinin bilmeye hazır olması gerektiğine vurgu yapar. Bilmeye hazır olmak ise, kişinin kendini hazırlamasıyla olur.
Hoca "Madem ki biliyorsunuz, o surette benim söylemekliğime ne lüzum kalır?" sözü ile "bilirim" diyen kimsenin gerçekten bilmediğini, önemli olanın bildiğimizi sandığımız şeyleri de başka kaynaklardan, ağızlardan da duymanın öğrenmenin olduğunu vurgulayarak, bilginin sorgulanabilirliğine değinmiştir. Çünkü bilgi, üst üste inşa edilen bir olgudur. Bir diğer nokta ise, cemaatin bilmediği halde "biliriz" demesine ithafen, bir meseleyi bilmediği halde bildiğini söyleyen kimseye bir şey öğretilemeyeceğidir.
Hoca bilenler bilmeyenlere anlatsın diyerek, pek bildiğimiz "kitap yüklü merkep"e de ithafta bulunmuştur. Bilgi, kişinin kendinde kaldığı müddetçe yüktür. Bilgi, aktarılmak ister. Paylaşılmak ister.
Velhasıl Nasrettin Hoca Efendi'nin bu fıkrasını kendi ahvalimizce bu şekilde yorumladık. Eğer fıkradan farklı bir anlayış geliştirenler yahut fıkrayı daha doğru anlayanlar ve bilenler var ise, bilenler bilmeyenlere anlatsınlar efendim. Kalın sağlıcakla.
Fıkra'nın Kaynağı: https://tr.wikisource.org/wiki/Bilenler_bilmeyenlere_anlats%C4%B1n
Hoca "Madem ki biliyorsunuz, o surette benim söylemekliğime ne lüzum kalır?" sözü ile "bilirim" diyen kimsenin gerçekten bilmediğini, önemli olanın bildiğimizi sandığımız şeyleri de başka kaynaklardan, ağızlardan da duymanın öğrenmenin olduğunu vurgulayarak, bilginin sorgulanabilirliğine değinmiştir. Çünkü bilgi, üst üste inşa edilen bir olgudur. Bir diğer nokta ise, cemaatin bilmediği halde "biliriz" demesine ithafen, bir meseleyi bilmediği halde bildiğini söyleyen kimseye bir şey öğretilemeyeceğidir.
Hoca bilenler bilmeyenlere anlatsın diyerek, pek bildiğimiz "kitap yüklü merkep"e de ithafta bulunmuştur. Bilgi, kişinin kendinde kaldığı müddetçe yüktür. Bilgi, aktarılmak ister. Paylaşılmak ister.
Velhasıl Nasrettin Hoca Efendi'nin bu fıkrasını kendi ahvalimizce bu şekilde yorumladık. Eğer fıkradan farklı bir anlayış geliştirenler yahut fıkrayı daha doğru anlayanlar ve bilenler var ise, bilenler bilmeyenlere anlatsınlar efendim. Kalın sağlıcakla.
Fıkra'nın Kaynağı: https://tr.wikisource.org/wiki/Bilenler_bilmeyenlere_anlats%C4%B1n
FACEBOOK YORUMLAR