MERYEM EK YAZDI : EV
Bana evimin adresini sorma, Farz et ki dilsizim, sesim çıkmaz, gözüm görmez, Ama sen yine de beni eve götür.
28 Aralık 2021 - 20:58
EV
Taştan duvarlar,
İp geçirilmiş hayaller,
Paramparça olmuş vazolar.
Hayır, hayır,
Burası benim evim değil.
Beni eve götür.
Açık kalan camdan içeriye sızan yağmur damlaları,
Koyu renkli perdenin ardındaki duvarda oluşan lekeler,
Odadaki uğultulu sessizlikten bıkmış bozuk çalar saat,
Hayır, burası bana ait değil,
Burası benim evim değil.
Beni eve götür.
Kendini avizeden asan çiçek,
Altı açık kalmış ocak,
Kapı pervazına sinmiş sırlar.
Fakat yanan bu tuğlalar,
Kül olmuş bütün umutlar,
Ve saklanan can yakıcı acılar
Hiç bitmiyor...
Hayır, hayır,
Burası benim odam değil,
Beni odama götür.
Akıp giden huzur,
Kirpikten atlayan gözyaşı,
Terkedilen liman,
Lütfen, lütfen,
Bana, beni geri ver.
Zira ruhuma ektiğim tohumlar,
Gülü öldüren bir dikenden farksız
Soğuk olan duvarlar,
Parmaklıklarla kaplanmış pencereler,
Sessiz geçen akşam yemekleri,
Burası benim evim değil,
Beni eve götür.
Bana evimin adresini sorma,
Farz et ki dilsizim, sesim çıkmaz, gözüm görmez,
Ama sen yine de beni eve götür.
Üşüyor bedenim, duruyor kalbim, kayboluyor ruhum,
Biliyorum, en başından beri evsizim ben.
Avuçlarımda izler var, evimi yakan kişi bendim.
Şimdi, lütfen beni eve götür.
Lütfen...
-Meryem EK 20/12/2021
Taştan duvarlar,
İp geçirilmiş hayaller,
Paramparça olmuş vazolar.
Hayır, hayır,
Burası benim evim değil.
Beni eve götür.
Açık kalan camdan içeriye sızan yağmur damlaları,
Koyu renkli perdenin ardındaki duvarda oluşan lekeler,
Odadaki uğultulu sessizlikten bıkmış bozuk çalar saat,
Hayır, burası bana ait değil,
Burası benim evim değil.
Beni eve götür.
Kendini avizeden asan çiçek,
Altı açık kalmış ocak,
Kapı pervazına sinmiş sırlar.
Fakat yanan bu tuğlalar,
Kül olmuş bütün umutlar,
Ve saklanan can yakıcı acılar
Hiç bitmiyor...
Hayır, hayır,
Burası benim odam değil,
Beni odama götür.
Akıp giden huzur,
Kirpikten atlayan gözyaşı,
Terkedilen liman,
Lütfen, lütfen,
Bana, beni geri ver.
Zira ruhuma ektiğim tohumlar,
Gülü öldüren bir dikenden farksız
Soğuk olan duvarlar,
Parmaklıklarla kaplanmış pencereler,
Sessiz geçen akşam yemekleri,
Burası benim evim değil,
Beni eve götür.
Bana evimin adresini sorma,
Farz et ki dilsizim, sesim çıkmaz, gözüm görmez,
Ama sen yine de beni eve götür.
Üşüyor bedenim, duruyor kalbim, kayboluyor ruhum,
Biliyorum, en başından beri evsizim ben.
Avuçlarımda izler var, evimi yakan kişi bendim.
Şimdi, lütfen beni eve götür.
Lütfen...
-Meryem EK 20/12/2021
FACEBOOK YORUMLAR