Merve AGAR - Masallarla Kandırılmış Çocuklarız Biz

Masallarla Kandırılmış Çocuklarız Biz

  Düşünüyor musunuz hiç ya mutsuzluğuma sarılıyorsam diye? Ya bu işin sonunda dibe batarsam, düşüp kaybolursam, mahvolursam diye düşünüyor musunuz hiç? Fedakarlık yapmak zorunda kalabileceğiniz geliyor mu aklınıza? Peki hayallerinizi feda eder misiniz dibini görmediğiniz bir karanlık kuyunun uğruna?

  Tanıdığım birisi "Sadece sevmek yetmez." demişti. Öyle mi gerçekten? Ne kadar seversek sevelim yetmiyor mu? Ama bize anlatılan masallarda öyle değildi. Keloğlan padişahın kızıyla evlenince sonsuza kadar mutlu yaşıyorlardı. Biz böyle masallarla büyümüş çocuklarız. Biz gereğinden fazla mutlu son dinlemiş, kandırılmış çocuklarız. O yüzdendir bu kadar mutsuzluğa tahammül edemeyişimiz. Hala mutlu son bekleyen çocuklarız biz.

 Masallarla büyüyen çocukların hayalleri olurmuş. Hayal... Söylenişiyle bile yumuşacık bir kelime. Hayal. Hepimizin hayalleri var öyle değil mi? Bunun yanında sevdiğimiz hatta severken kendimizi kaybettiğimiz biri de var. Buna ister sevdiği deyin ister sevgilisi. Hepimizin kalbinde hüküm süren birileri var. Hepimizde söz geçiremediğimiz bir sevmek var.

 Feda etmekten açılmıştı konu. Sevdiğiniz uğruna vazgeçer misiniz hayallerinizden? Mutlu etmek için mutsuzluğu kabul eder misiniz? Hayal soyut bir sözcüktür. Bedenle bir alakası yoktur. O doğrudan ruhla bağlantılıdır. Ruhunuzun bir parçasını, benliğinizin bir parçasını bırakabilir misiniz arkanızda?

 Peki hayalinizden ayrılmayıp sevdiğinizi bırakır mısınız? Sevdiğinizi, sevgilinizi, özlediğinizi terk edebilir misiniz bir hayal uğruna? Zor bir soru değil mi. Günlerdir bu soruya bir cevap arıyorum zihnimde. Fakat hala bulamadım. Ama neyi denedim biliyor musunuz? Bir insanın benim mutsuzluğum olacağını bile bile ona sarılmayı denedim. Sarıldım da. Ve yüreğimin derinlerinde bir yerde bir tebessüm hissettim. Buruktum, mutsuzdum ama huzurluydum. Çünkü kollarımın arasındaki adamı sevdiğimi biliyordum. Bunu içimde hissediyordum. Ona sarıldığım an sanki zaman duruyordu. Kuşlar uçmuyor, rüzgar esmiyor ve dünya dönmüyordu. Ve ona her sarlışımda gözlerimi kapatıp boynunda derin bir nefes alırım. İçim de dışım da tamamen onunla dolu gibi olurum. O koku burnumdan bir an gitsin istemem. Ve bazen öyle sıkı sarılırım ki ona; kalbinin sesini duyabilirim. Aramızdan rüzgar bile geçmez. Masallarla başlayan bu sohbet masal gibi bitsin istedim. Hani dedik ya mutlu sonlarla kandırılmış çocuklarız biz. Hala mutlu son bekleyen çocuklarız biz. Hayallerinizdeki mutluluğa sımsıkı sarılmanız dileğiyle. Mutlu sonlar masal çocukları. Mutlu sonlar.

www.tarihistan.org

Merve Agar