MEHLİKA SULTAN / Yahya Kemal BEYATLI

MEHLİKA SULTAN

Mehlika Sultan'a aşık yedi genç, Gece şehrin kapısından çıktı;

Mehlika Sultan'a aşık yedi genç, Kara sevdalı birer aşktı.

Bir hayalet gibi dünya güzeli, Girdiğinden beri rüyalarına

Hepsi meshur* o muamma güzeli, Gittiler görmeye Kaf Dağları'na.

Hepsi sırtında aba*, günlerce, Gittiler içleri hicranla dolu;

Her günün ufkunu sardıkça gece, Dediler: << Belki son akşamdır bu! >>

Bu emel gurbetinin yoktur ucu, Daima yollar uzar, kalp üzülür

Ömrü oldukça yürür her yolcu, Varmadan menzile bir yerde ölür.

Mehlika'nın kara sevdalıları, Vardılar çıkrığı* yok bir kuyuya.

Mehlika'nın kara sevdalıları, Baktılar korkulu gözlerle suya.

Gördüler << Aynada bir gizli cihan, Ufku çepçevre ölüm servileri... >>

Sandılar doğdu içinden bir an, O uzun gözlü, uzun saçlı peri!

Bu hazin yolcuların en küçüğü, Bir zaman baktı o viran kuyuya

Ve neden sonra gümüş bir yüzüğü, parmağından sıyırıp attı suya.

Su çekilmiş gibi rüya oldu! Erdiler yolculuğun son demine*;

Bir hayal alemi peyda oldu, Göçtüler hep o hayal alemine.

Mehlika Sultan'a aşık yedi genç, Seneler geçti henüz gelmediler,

Mehlika Sultan'a aşık yedi genç, Oradan gelmeyecekmiş dediler!

Yahya KEMAL

PROF. Dr. FARUK K. TİMURTAŞ 1 OSMANLI TÜRKÇESİNE GİRİŞ SF. 60

Meshur: Büyülenmiş, sihir yapılmış

Aba: Yünden yapılmış kaba kumaş

Çıkrık: Kuyuya sarkıtılmış kovayı yukarı çekmeye yarayan bir tür alet.

Dem: An