Karanlıkta Kaybolanlar

Karanlıkta Kaybolanlar

Yazar: Rabia Vardaroğlu

Rüzgarları istemezler ki bahardaki yapraklar;

Yalnızca rüzgarlarda esmek isterler, dökülürler.

İsterler ufarak bir yel; poyraz değil, lodos değil.

Beklerler süzülmeyi, bir mehtap akşamı yıldızlara doğru.

Solgun yaprakların beklediği güz yağmurunda,

Ya karalanmış yıldızlar da akarsa geceye,

Ya silinmezse üzerindeki kara çizgiler,

Damlarlarsa gölgesiz, sessiz sokaklara?

Ormanlara uğrarsa mehtabın kararmış akı,

Karanlığa bürünüp saklarlar mı yıldızları,

Veyahut saklanırlar mı ağaçlar arasında,

Islanmış dalları kahve kokan yaş, köhne çınarlar?

Ya fırtınaya dönseydi o nadide rüzgarlar,

Kanıksar mıydı yapraklar ile yıldızlamayı?

Gider miydi güz, yaz demeden; kuzey, güney bilmeden;

Körlemeden, körlenmeden gönlünün peşinden?

Kutup yıldızının da karışıp aktığı bu ormana bakmaktayım usulca,

Ama bilmemekteyim gözlerim midir âmâ, gönlümde midir dava,

Belki de en doğru yön köhne çınarların sönen gölgesidir bir gıdım ışıldayan,

Hatta belki de yapraklar bu yüzden dökülmeyi lakin esmemeyi tercih etmiştir,

Yıldızlananlar bilmezken ben nereden bileyim ki, esmeden bilemem.

[2025] [Rabia Vardaroğlu].