Kara Yerde Atsızlama - Yazan: Mert ÖZTAŞ

Kara Yerde Atsızlama

Yazılmıyor kâğıda çalakâlem acılar
nâralayın her yanı "ATSIZ" öldü demeyin
Aralık'ın on biri yine başlar sancılar
bir ırmaktı çağlayan o'na çöldü demeyin

Kızıl Elma düşüdür konar-göçer içine
ağu olur an-be-an yalnızlığı tuğudur
Hançer gibi erenler selâm durdu göçüne
Gök Yeleli Bozkurt'un Tanrı Dağ'da yuğudur

En kavî gecelerden ak şafağa ulaştı
yerle-yeksân olunca Türk'ün mâkus tâlihi
Sığmadı gönüllere gönüllerde ataştı
ilmek ilmek dokudu... köhne çağda târihi

Dört rüzgârla atıldı, kurt uğrağı dağlara
gördüğü an Mete'yi bağır bastı diz vurdu
Tanrılaşan erlerin... yeşerdiği çağlara
sonunu düşünmeden, kâlemiyle iz vurdu

Soluklandı hınç ile gök ekinler biçildi
Yavuz'ca bakışları harmanladı toprağı 
deryâlarca al şarâb, akça kımız içildi
Irkımızı bay kılıp, yakın'etti ırağı

Mert ÖZTAŞ