KARA KAM'IN HINCI - A. Yılmaz Soyyer

KARA KAM’IN HINCI

Burnundan soludu hınçla Kara Kam:
“Kan kokuyor bozkırda tan deminde
Vurun turnaları hep kan deminde
Tutuşturun kayın, ardıç, mavi çam
Gök güm güm gümlesin ozan deminde”
Bir büyü yolladı Bayındır Han’a
Dedi “kızıl çadır vermedi bana”

Kara kam burnundan hınçla soludu
Ulu davulunu çaldı tersinden
Attı kor ateşe “ayı tersi”nden
Bağlandı kurt ağzı çakal uludu
Bayındır Han ürperdi kam sesinden
Çıktı obasının önüne durdu
Esen her rüzgardan bir haber sordu

Kara kam soludu hınçla burnundan
Türkmen dağlarına kızıl yağdı kar
Yere düşecekken göğe ağdı kar
Bağlandı kılınçlar çıkmadı kından
Çiçekler açmışken gelmedi bahar
Silindi kilimden onlarca bediz
Bayındır Han kara yere çöktü diz.

Çatladı, sarsılıp kan rengi tandan
Hem Kara Kam öldü hem Bayındır Han

A. Yılmaz Soyyer