İrem UZUN yazdı: Kalbimin Kapı Önü

Kalbimin Kapı Önü

"Gördüm ki seni değil kalbimdeki yansımanı sevmişim ben..."

 Kalbinin gölgesinden saatin kaç olduğunu bilirdim ben.
Suyu kaç yudumda içtiğini, ekmeği kaç lokmaya böldüğünü, gülünce göz kenarlarında kaç çizgi olduğunu, dudaklarının nasıl kıvrıldığını, soğuktan kızaran burnunu tanırdım.
Üşüyen ellerini yüreğimde hissederdim.
Ama sevmek yetmiyormuş.
Yaşadım, öğrendim.
Kalbim tepeleri aşarken senin için sende zerrece kıymetim olmamış.
Gönlün dolmamış sevgimle, yetinememişsin.
Bir kadının hikayesi susunca başlarmış.
Yeni hikayemde artık kahraman olmamayı göze alacak mısın?
Zaten hiç korkmamışsın beni kaybetmekten.
Saygı duymamışsın varlığıma.
Gülüp geçmiş hayat hep sana, olgunlaşmamışsın.
Kendini hep en sevilen çocuk sanmışsın.
Vurdumduymazlığınla övünmüşsün ben koparılan çiçekler için bile ağlarken.
Sevemezmişsin sen gönül dolusu.
Bakıp göremeyenlerdenmişsin.
Gördüm ki seni değil kalbimdeki yansımanı sevmişim ben.
Karanlıkmış ama yinede de çabalamışım oldurmaya.
Nereye gittiğini hesap etmeden savurduğun kelimelerin beni tam hedeften vururken durup ardıma bakınca anladım o silahı sana kendi ellerimle verdiğimi. Üstümde egemenlik kurmaya hakkın var sanmış ama epey yanılmışsın. 
Sevmek yetmiyormuş işte.
Saygı duymamışlar hiç sana, kendin olamayışının acısını benim sevgimden çıkartmışsın.
Ben sustum.
Artık hikayem konuşacak.
Beyaz sayfalarıma gölge düşürmeyeceğim, onları kirletmeyeceğim artık.
Keşke bir çiçek daha ekseydim saksıma.
Suladıkça açsa, dönseydi yüzünü güneşe.
Yapraklarını dökerken bile incitmezdi ne beni ne kendini.
İnsan, insana anlaşılamadığı kalpte bir küp yükmüş meğer.
Beyin ise çöplükmüş.
Her duyduğunu, her gördüğünü kazırmış kıvrımlarına. Sonra kurtulamazmışsın onlardan. İçinden atamaz, boşaltamazmışsın.
Kalbi kibrit çöpleriyle dolu bir kadının beyni çöplük olmasaydı şaşırırdım zaten asıl.
Kırık dökük anılar, zorlama devam eden konuşmalar, özensiz seçilmiş bir kaç hediye...
Bunları aşamayacaksak neden varız?
Bir yaşama amacım olduğunu hatırlayana dek çabalayacağım iyileşmek için.
Kendime, çiçeklerime ve kedime söz veriyorum.
Yürekten, en derinden kocaman bir söz.
Artık sadece kendi kalbimin kapısının önünü süpüreceğim. 
Sonsuza kadar...