İdil-Ural Bölgesinde Sovyet Rejiminin Yarattığı Yapay Açlık / Zarema Memetova

İdil-Ural Bölgesinde Sovyet Rejiminin Yarattığı Yapay Açlık

Ölüm kara kanatlarını açtı. Yeryüzü sanki onun altında kaldı. Çevre korkunç karanlık mezarlıklar, lahitler, öldükten sonra tekrar dirilen canlı ölülerle doldu. İnsanların kalbi buna dayanamadı, hareket edebilenler korkudan dünyanın öbür ucuna kaçtılar. Türkistan, Kafkasya, Sibirya bozkırlarını buradan dağılmış güçsüz hayaletler bastı.

Sovyetlerin 7. Olağanüstü Kongresinde konuşan Turar Rıskulov, Türkistan’da insanların ölü eti yiyecek dereceye geldiğini, ölü etiyle dolu torbalar için insanların birbirini boğmakta olduğunu bildirmişti. 1919 yılının Haziran ayında Taşkent’te gerçekleşen Komünist Partinin kongresinde sunulan bildiride Rusların,Müslümanların ellerinde ne var ne yoksa her şeye el koyduğu ve onları öldürdüğü, Kızıl ordu askerlerin de bu katliam ve yağmaya iştirak ettiği devleti idare edenlerin ise bu mezalime sessiz kaldığı belirtilmişti.

işte, sovyetlerin dağılmasından sonra ortaya çıkan resmi kayıtlarda Türkistanlılara uyguladığı yapay açlığın özeti.

''Kazakistan’daki açlık politikaları, Bolşevik Rusların ülke üzerinde kendi hâkimiyetini sağlamlaştırmak için Lenin ve yoldaşları tarafından suni bir şekilde oluşturulmuş ve kasıtlı olarak uygulanmıştı. Sovyet hükümetince oluşturulan “açlara yardım komitelerinin” sadece halkı kandırmak için kurulduğunu, gerçekte ise açlık çekmekte olan Müslümanlara yardımı bütün gücüyle engellemekte olduklarını; açlık felaketinin ortaya çıkmasına Sovyet hükümetinin kasıtlı olarak sebebiyet verdiğini ve bunu yapmaktaki amacının da Türkistanlıları açlıktan kırarak Moskova’ya karşı isyan edecek gücü yok etmekti. Sovyet hükümetinin yürüttükleri siyaset, Türkistan’ı aç yaşamaya mahkûm ediyor ve Moskova’nın “lütuf ve merhametine” bağlı olarak yaşamaya mecbur ediyordu. Kazakistan ve Türkistan’ın diğer bölgeleri ihtiyaç duyduğu tahılı Rusya’nın iç kesimlerinden almak zorundaydı. Tahılı taşıyacak olan demiryolları da Rusların kontrolü altındaydı. Kazaklar ve diğer Türkistan Türkleri açlık çekmekte iken Kazakistan’ın Aktöbe vilayetindeki Ruslar, ellerindeki fazla gıda mallarını satmaktaydılar. Bu vilayete gelen Türkistanlılar ise Rus askerleri tarafından kovuluyor ve açlıktan ölmeye gönderiliyordu''

Sovyet idareciler zenginlerin mallarına el koyma bahanesiyle Türkistan Türklerini yağmalayıp, Müslümanlardan aldıkları malları kendi milletinden olan Ruslara verdiler, onları doyurdular ve Müslüman Türk ailelerden aldıkları eşyalarla Rusların evlerini süslediler. Bu zulüm sebebiyle milyonlarca Müslüman Türk açlıktan hayatını kaybetmişti.

Tüm Sovyetler boyunca 20 milyondan fazla insan açlık çekmekteydi. Ancak en zor durumda olanlar Kazak Türkleri olmuştur. Kazakistan’da açlık felaketinin yaşandığı yıllarda, Sovyetler Birliği’nde yaşayan halklara uygulanan sürgünler de devam etmekteydi. Milyonlarca Kazak açlık sebebiyle ya hayatını kaybetmiş ya da başka ülkelere göç etmek zorunda kalmışlardı. Buna karşın yüz ölçümü olarak büyük toprağa sahip olan Kazakistan’da sayısı milyonları aşan halk sürgün edilmiş, Böylece Kazak Türkleri 20. yüzyılın ikinci yarısında kendi vatanlarında azınlık konumuna düşürülmüştü.

Bu Makale, Tavrida National V.I. Vernadsky Universitesine Rusca olarak tercüme edilmiştir.

Zarema Memetova