Hançer 

Hançer 

                                                      Sinem Bulak

Bir gülüşün vardı yüzünde, ama gözlerin suskundu,
Sözlerin bal gibiydi, içinde zehir uyurdu.
Omzuma dokundun dostça, rüzgâr gibiydin geçici,
Kalbim sezdi çok önce, ama sustu, gecici.


Birlikte yürüdüğümüz yollarda, iz bıraktık sanmıştım,
Meğer adım atarken, kalbimi adım adım parçalamıştın. 
Sözcüklerin şeffaf değildi, duvar gibiydi aramızda,
Güldüğün anlarda bile, boşluk vardı karşımda.


Dost sandığım gölgeler, ışığımla beslenmiş,
Gerçeklikten uzak, sadece menfaatle eşleşmiş.
Şimdi suskunum, ama içim haykırıyor sana,
Sahte dostluklar biter, gerçekler kalır zamana.