EYLÜLDEYİM

EYLÜLDEYİM

Kimsesizim, fakat hala eylüldeyim.
Gözlerimin dalışındaki derinlik, yüreğimdeki yangın,
Yıllarca çoğaltılan savrulmalarım, daimi acılarım,
Soğukluklarım, korkuluklarım, yersiz titrekliklerim,
Çekimlenen mazi diyenler, atiyi öldürüyorlar…
Ben usulca yürüyorum, hala eylüldeyim.

İkna olmuş bizim çocuksu masum kanışlarımız,
Memleket diye içten içe kavrulup yanışlarımız,
Yavan ekmeği, kuru gevreği, adildi bölüşlerimiz.
Yapmacıksız, ama ciddiydi yarım yamalak gülüşlerimiz.
Dağıttın ilkelerimizi, kırdın gönüllerimizi,
Kalabalıklardayım, lakin hala eylüldeyim.

Kalakaldık çırılçıplak düzmece iddiaların ortasında,
Uçurumların kenarından yürüttüler, umarsızca.
Yakını bırak, gökyüzü kaçırdı gözlerini nazarımızdan.
Umutsuzluğun çarmıhından kendimiz aldık, ellerimizle.
Gelecek denilen nazlı gelini ve beklemediklerimizi,
Çokluklar yürüyor, fakat hala eylüldeyim.

Tekmil dâhil her şey bedava, çek kolları salla ve hopla.

Eğitim gönüllülerini eğittiler, ördek yürüyüşü ve copla.

Okunacak kitaplarım vardı, yağmalandı eşkıyalarca.
Yaşatılacak dostluklarım katledildi, sessizce, hunharca.
Üşümek ne demek, dondurdular zihinleri çok korkakça.
Savrulmadım, ayaktayım illa hala eylüldeyim.

Muammer AZMAK 20/09/2021