ESMA SÜMEN YAZDI: SİBEL
Sen toprağın solmayacak çiçeğisin Ölümü güldüren kız kardeşim
12 Aralık 2024 - 11:31
SIBEL
Bir gece vakti sardım ölümü sımsıkı
Sükût kelimelere çalarken darbe
Kollarımdan tutardın beni
Dudağında tatlı bir tebessüm…
Tedirgin rüzgârlar
Kondurunca şakağıma
Senden son hatıra bir buse…
Yandı beden yandı ruh!
Ay, bulutlar, yorgun atlılar
Büktü boynunu sedefler leylaklar
Örümcekler Hira’nın boşluğuna örmüş ağını
Kuş naçar dilinde cızırtılı nidalar
Taşların kayaların tutar mı alçısı
İlahi hasret için çıkarken canlar…
Çekilirken dünyadan gözleri nemli
İçimdeki volkan püskürdü ateşini
Yandım!
Nuru söndü gündüzün.
Kalakaldım
Kalakaldım sisler ortasında…
Veda...
Sarsıldı hastane önünde incir ağacı
Bakakaldım merdiven başlarında
Bildim düşersem ne dost var ne yancı
Bağrımda katlanılmaz bir sancı
Küskünlüğün kirpiklerime bıraktığı ağrı
Her şey geride kalacak diyen hangi yalancı…
Sırtıma binince yükler yüzüm sarardı
Avuçlarım kulaklarımda çınlardı
Eski zaman yaşlarım
Feryatlarım ahlarım
Gözlerimde kızgın yaşlarım
Sana veda
Sana veda
Ben küçük kız çocuğu
Ellerimle kucaklarken
Gül teninden ölümü
Viran olurken yerim yurdum
Bülbüller bağında güldü
İçimi dağlayan hasretini
Uğurladım fısıltıyla
Sen ve merhamet kokuna
Elveda...
Sen toprağın solmayacak çiçeğisin
Ölümü güldüren kız kardeşim
Ölümdür kız kardeşim
Sana veda sana veda
Gözlerim vuslatında
Elveda Vera
Elveda...
ESMA SÜMEN 01.12.2024
Bir gece vakti sardım ölümü sımsıkı
Sükût kelimelere çalarken darbe
Kollarımdan tutardın beni
Dudağında tatlı bir tebessüm…
Tedirgin rüzgârlar
Kondurunca şakağıma
Senden son hatıra bir buse…
Yandı beden yandı ruh!
Ay, bulutlar, yorgun atlılar
Büktü boynunu sedefler leylaklar
Örümcekler Hira’nın boşluğuna örmüş ağını
Kuş naçar dilinde cızırtılı nidalar
Taşların kayaların tutar mı alçısı
İlahi hasret için çıkarken canlar…
Çekilirken dünyadan gözleri nemli
İçimdeki volkan püskürdü ateşini
Yandım!
Nuru söndü gündüzün.
Kalakaldım
Kalakaldım sisler ortasında…
Veda...
Sarsıldı hastane önünde incir ağacı
Bakakaldım merdiven başlarında
Bildim düşersem ne dost var ne yancı
Bağrımda katlanılmaz bir sancı
Küskünlüğün kirpiklerime bıraktığı ağrı
Her şey geride kalacak diyen hangi yalancı…
Sırtıma binince yükler yüzüm sarardı
Avuçlarım kulaklarımda çınlardı
Eski zaman yaşlarım
Feryatlarım ahlarım
Gözlerimde kızgın yaşlarım
Sana veda
Sana veda
Ben küçük kız çocuğu
Ellerimle kucaklarken
Gül teninden ölümü
Viran olurken yerim yurdum
Bülbüller bağında güldü
İçimi dağlayan hasretini
Uğurladım fısıltıyla
Sen ve merhamet kokuna
Elveda...
Sen toprağın solmayacak çiçeğisin
Ölümü güldüren kız kardeşim
Ölümdür kız kardeşim
Sana veda sana veda
Gözlerim vuslatında
Elveda Vera
Elveda...
ESMA SÜMEN 01.12.2024
FACEBOOK YORUMLAR