Emir Şıktaş: GELMEDİ BAHAR

GELMEDİ BAHAR

Ay yüzlü salınır gelir seherden,
Paha biçilir mi lelden, güherden?
Yollarına bakar oldum bahardan,
Doğmadı gönlüme, gelmedi bahar.

Tabiat uyandı, açtı çiçekler,
Bağban, çiçeğine sevgisin ekler,
Dostlar bu halime ne diyecekler?
Nafile bekledim sevmedi bahar.

Toprağı okşadım, çiçekler serdi,
Bar tuttu tabiat, el çiçek derdi,
Sıngın yürek tatlı sözler isterdi?
Sormadı vefasız, bilmedi bahar,

Uykusuz gözlerim o’nu beklerken,
Geceyi sabaha tanla eklerken,
Görmeyi isteyen saf yüreklerken,
Çıkarsız duyguyu görmedi bahar.

Çile yumağına sabır doldurdum,
Zalimin yoluna canı soldurdum,
Arzuları, çiçek iken öldürdüm,
Lebinden tek buse vermedi bahar.

Sevgisi, çiçekler çiçeği idi,
Hayatın yaşanmış gerçeği idi,
Elimin, obamın göğçeyi idi,
Yabani çiçekti dermedi bahar.

Boş kalan yüreği attı çiçekler,
Çile yumağına, kim, neler ekler?
Çiçek soldu, heba oldu emekler,
Pejmürde halimi sormadı bahar.

Beyaz, pembe, sarı renge büründü,
Deli yürek ardı sıra süründü,
Zöhre yıldızıydı, bazen göründü,
Kervanlar misali, durmadı bahar.

Baharda, çiçekler yüreği okşar,
Emircan, doğayla başbaşa yaşar,
Arılar çiçekten çiçeğe koşar,
Bir çiçek vermedi, gülmedi bahar.

10.4.2021 Emir Şıktaş