BEN AHISKA’YIM

Ben Ahıska’yım, ben Ahıska’yım!
Tarihin en parlak sayfalarına sor;
Ben Ahıska’yım, yüz yılın mahkûmuyum!
Şimdi gör beni, şimdi gör.

Bir zamanlar El’im vardı, tuğum vardı!
Türküler söylerdim, sesim soluğum vardı…
Kafkas ellerinde düşman çatlatan
Mutluluğum vardı.

Bey geldim Al-i Osman’a, paşa kaldım,
Tez geçti baharım, bir bitmez kışa kaldım;
Şimdi ne bilir kimse, ne anar beni,
Derdimle ızdırabımla baş başa kaldım.

Moskof geldi, kahramanca dikildim!
Uğursuz bir günün seherinde yandım yıkıldım.
Bilmezsiniz, âh bilmezsiniz,
Kaç defa burcumdan bedenimden söküldüm.

Yurdum yuvam ele kaldı, virân oldu,
Azgur, Ahılkelek, Koblıyan talan oldu…
Zaman geçti, yüz yıl oldu;
Tarihim şerefim kardeş indinde yalan oldu.

Bayraksız direğim, ezansız minarem,
Kâfir yaman etti, olmadı çârem…
Susmakta şimdi Kars, Erzurum, Ardahan,
Ki her biri eski ciğerpârem.

Ben Ahıska’yım, ellerin hasıyım,
Orta Asya çöllerinde sürgünler sevdasıyım!
Tütmeyen ocaklarda elleri koynunda,
Binlerce ananın kara yasıyım.

Özbek ülkesinde dökülen kan benim!
Fergana vadisinde figan benim!
Kardeş hanesinde ansızın hançerlenen
Gözü yaşlı, gönlü yaralı mihman benim.

Şimdi gurbetten gurbete sürülen benim!
Öz yavrularına çok görülen benim…
Dost hain çıktı, düşman zalim
Ümitleri örümcek ağında örülen benim.

Sağır mısın ey Çoruh, Kür, Aras !
Duy beni Ağrı, dinle beni Erciyes!
Hürriyet istiyorum, hürriyet istiyorum!
Yol ver bana Hazar, al beni Kafkas…

Yunus ZEYREK