BAK! BEN GÖRDÜĞÜN YERDEYİM - MBÇ

   BAK! BEN GÖRDÜĞÜN YERDEYİM               

  Nice zamanlar geçti. Nice insanlar,nice şanlı şöhretli payeler zamanın ilahisine bir nota olabildi sadece. Niceler bir halt sandı dünyayı, ‘’ Küllü nefsin zaikatü'l-mevt sümme ileyna türceun’’ dediğini unuttular Allah’ın. Kapıldılar bu tatlı girdaba. Unuttular girdabın içine aldığını,var sandıklarında kayboldular. Firavun çıktı bir yerden. Bir yerden Karun gömüldü toprağa. Kendini dünyanın sahibi sananlara ne oldu ? Onlar Allah’ı unuttu,unuttukları yer sonları oldu. Sonra nice yiğitler doğdu. Avuçalrında kan, yüreklerinde iman, gözlerinde aşk vardı.Nice azları çoklara galip eden Allah unutmazdı bizi.

  Göklere baktı kul, ‘’yalnızım!’’ dedi. Unuttu bir an için Allah’ın bize şah damarından daha yakın olduğunu. Efendimizin(sav) o mağarada ‘’Korkma ya Ebubekir Allah bizimledir’’ demesi bile yetmez miydi? Kul her şeyde bir hayır her zorda bir imtehan olduğunu bilmez miydi yoksa? Dert çok diyenler neden bakmazdı etrafına? Unutma ki Hz Adem’e hz Havva’yı gönderen Allah bizi bırakmaz!

  Her zorda Allah’ı anmak, her darda ona sarılmak, her buhranda Allah bizimledir diyebilmek mesele. Allah dostları bir süre dert görmediklerinde hüzünlenirlermiş. Allah’ın bize olan sevgisi azaldı mı diye düşünür üzülürlermiş. İster yanmak deyin, ister tozu silkelenen bir halı, acı çektikçe yükselir insan, yüreği sadece acı taze tutar. İnsanı ceset olmaktan kurtaran olgu bu değil mi ?

  Şimdi düşün ey insan, dünyanın sahibi sanıp yaradanı unutanla, imtehana tabi olup yalnızım diyenlerin ne farkı var birbirinden. Gölgeni ışıkla var eden Allah her şeye kadir değil mi ? Pireye mide koyan Allah her şeye kadir değil mi ? Evet dediğinizi duyar gibiyim. Peki neden bunu unutur da yalnızım dersiniz. Nice savaşlar gördü topraklar, nice insanı sardı sarmaladı. Nice donanmaları yuttu denizler, nice afaka şahit oldu gökler. Kul seçti, Allah verdi. Ölümü yok oluş sananlara ahireti vaadetti. Nasıl sancılıysa bu doğum, anne karnından dünayaya çıkışımız. Ölüm zordu lakin yeni bir dünyanın girişiydi.

  Bitti dediğin yerde başlar ya hayat, her çöküş yeniden ayağa kalkmanın habercisidir ya. Ayağa kalk ey insanoğlu. Sırtını Hakka dayayanlardan ol. Her geleni Hızır bil. Yüreğine dokunanı yoldaş et. Yalnızca Allah’tan iste.Ol demesiyle olduran Allah yüreğimize ektiğimiz umut tohumlarını koca çınarlara çeviriverir. Yalnızım diyenlere biri çıkar ‘’Ben buradayım!’’ Deyiverir. Ey ölümü kendine dost edinen, fazlaca bakma etrafına. Bak ben buradayım! Bak ben gördüğün yerdeyim..!