AZERBAYCAN URMİYE GÖLÜ SUSUZLUKTAN ÖLMEKTE…

AZERBAYCAN URMİYE GÖLÜ SUSUZLUKTAN ÖLMEKTE…

                                                                       Emir Şıktaş

Azerbaycan Urmiye Şehri ve bölgede yaşayan Güney Azerbaycan Türklerinin anlattıklarına göre, “Urmiye (Urmu) gölünün kenarından geçende insan eski halini hatırlıyor, Şimdiki hali çok susuz, kurumakta. Suyunun bol olduğu yılları bilen bizler şimdiki haline ağlamaktayız. Urmu gölü çocukluğumuzun deniziydi. Şimdi kurumakta, ya da bazılarının iddia ettiği gibi kurutulup dibindeki tuzlar alınmakta ve lityum madeni olduğu söylenmekte, lityum madeni çıkarıldığı için kurutulması isteniyormuş ve bu nedenle kurumasına tedbir alınmamakta, ilgisiz kalınmaktaymış. Gölün tabanında az bir su kalmış, yazın bu sularda sıcaklardan tükenecek ve gölümüz yok olacak.” denilmekte.

Azerbaycan’ın bayan Şairi, edebiyatçısı Süreyya Bahşi “Aylarana” hanım yazdığı şiirinde Urmu gölünün ölüme terkedilişini, geçmiş güzel günlerini ve gölün unutulmuş son acınacak halini şöyle dile getirmiş;

URMU GÖLÜM

Urmu gölüm neler oldu bilmirem?

Günler, aylar, ilde seni  unuttu!

Utanmıram, hiç eriyib ölmürem, 

Yazan kalem, elde seni unuttu!

Ne sonbahar, ne kışlarda, baharda,

Ne yağmurda, çıkar oldu ne karda, 

Göre göre seni dertte, azarda, 

Akan çaylar, selde seni unuttu!

Evvel şirin rüya idin, pak idin, 

Yüreklerden çıkan bir vay, ah idin, 

Ezel günden sanki burda yok idin,

Kırkbeş milyon elde seni unuttu! 

Urmu gölüm utanıram ne yazım?

Kucağında aç mezarım ben kazım, 

Benden sonra miras kalsın bu yazım, 

Korkak ağız, dilde seni unuttu!

         Süreyya Bahşi “Aylar ana”